vont, verra,verst..eða?

Stjórnendur þessa lands ættu að hoppa út úr sýndarveruleikanum sem þau lifa í og viðurkenna nokkrar staðreyndir.

1. Við er gjaldþrota sem þjóð ( eða því sem næst).

2. Við verðum ekki minna gjaldþrota með því að stinga höfðinu í sandinn og vona að engin í hinum stóra heimi fatti að við séum á hausnum.

3. Það besta í stöðunni núna er að lýsa yfir blessaða þrotinu og face it.

Það er oft ótrúlegur léttir sem fylgir því að viðurkenna staðreyndir fyrir sjálfum sér, það þekkjum við flest úr okkar daglega lífi. Um leið og maður hættir að þykjast þá er eins og allt verði einfaldara og oft á tíðum koma lausnir upp á yfirborðið sem maður sá ekki áður vegna þess að maður var að rembast við að láta allt líta vel út á yfirborðinu.

Auðvitað er erfið tíð framundan með því að gera þetta, en við eigum erfiða tíð framundan hvort eð er. Ég gæti meira að segja trúað því að það verði enn erfiðara fyrir okkur að komast á réttan kjöl með AGS hangandi yfir okkur eins og hrægamma sem finna lykt af deyjandi dýri.

Við erum ekki að eiga vinaviðskipti við vinaþjóðir og skulum ekki halda eina sekúndu að það sé forsenda þess sem Bretar og Hollendingar eru að gera.

Hvort ætli sé erfiðara þegar til lengri tím er litið?

Gjaldþrota og kannski ekki svo vinsæl á meðal "vina" þjóðanna en í uppbyggingu á eigin forsendum?

Eða vel útlítandi gagnvart alþjóðasamfélaginu en vel njörvuð undir hælinn á AGS og fleirum þegar kemur að okkar eigin uppbyggingu?

Mér er spurn.

Segja Íslendinga beitta fjárkúgun

Athugasemdir

[Dísa (IP-tala skráð) 1.9.2009 kl. 11:24]

Það er spurning hvað hægt er að bjóða einni þjóð upp á miklar álögur og klafa.  Margir hafa því miður orðið að gefast upp og fara bara úr landi frá allri þessari vitleysu.  Margir fara af því að þeir vilja ekki láta bjóða sér þetta lengur.

Það er búið að pína íslendinga áratugum saman með verðtryggingu lána.  Fyrir einhverja ráðamenn virðist verðtryggingin vera eitthvað náttúrulögmál en staðreyndin er sú að þetta er siðlaus þjófnaður og árás á heimilin.

Ofan á þetta allt kemur bankahrunið þar sem skúrkarnir ganga lausir en þjóðin á að blæða.  Ráðamenn eru í afneitun á vanda heimilanna og enn sem fyrr fljóta þeir sofandi að feigðarósi.

Þeir vakna kannski upp eftir nokkra mánuði við að það eru örfáar hræður eftir hér á landi.  Ungt og duglegt fólk kemur sér í burtu héðan.  Tómlæti stjórnvalda er algjört.