Bréf Gunnars Tómasonar og svör James og Williams, mjög greinagott

16. nóvember 2009 I.

Fyrirspurn

Dear James and Bill. Attached is my translation of an overview of the Icesave issue which I sent to all members of Iceland’s Althing on November 13. [See IV a and IV b below].

Althing is scheduled to act on the Icesave bill this week. As detailed in my overview, the duplicity of Iceland’s contracting parties, the EU and the IMF in the case is breathtaking and shameless. […] Iceland's government is bent on forcing its Icesave agreement through Althing.

 Any comments which you, individually or jointly, might make on the subject matter would be greatly appreciated.

If Althing stands firm against the bullying of our “friends”, something good may still come from the Icesave disaster. Regards, Gunnar 18. nóvember 2009 II. 18. nóvember 2009 III. Svar - Íslenzk þýðing Yfirlýsing til vina okkar á Íslandi.

 Eftir James K. Galbraith og William K. Black*

Við höfum farið gaumgæfilega yfir skýrslu AGS dags. 20. október 2009 og önnur gögn varðandi mat á sjálfbærni vergra erlendra skulda Íslands sem nú eru taldar vera yfir þrjú hundruð prósent af vergri landsframleiðslu og gætu hækkað mjög mikið ef ekki reynist kleift að viðhalda núverandi gengi krónunnar.

Við teljum þessi gögn vekja ýmsar alvarlegar spurningar. Í AGS skýrslunni er því haldið fram að minnka megi talsverðan hluta heildarskuldanna með því að endurskipuleggja og draga úr skuldsetningu fjölþjóða íslenzkra fyrirtækja: í raun að minnka eignir þeirra og þá væntanlega umsvif þeirra. Þessi forsenda byggir á því að hægt sé að innleysa erlendar eignir á eða nálægt skráðu andvirði þeirra.

Ekkert mat er lagt á það í skýrslunni hvort hér sé um raunhæfan valkost að ræða. Okkur sýnist því bjartsýna matið varðandi hreina skuldastöðu (~15 prósent af VLF) vera hæpið. Þjóðhagslegu spár AGS fyrir Ísland gera ráð fyrir því að kröftugur vöxtur VLF fari í kjölfarið á djúpum samdrætti þrátt fyrir mjög miklar skattahækkanir og fádæma stórfelldan niðurskurð opinberra útgjalda. Engar forsendur fyrir þessari spá felast því í innlendri eftirspurn. Spáin grundvallast á mjög mikilli aukningu hreins útflutnings sem virðist hvorki vera grundvölluð á sögulegum viðmiðum né atvinnugreinum og mörkuðum sem þegar eru til staðar. 

Ef gripið yrði til stórfelldrar gengislækkunar við þessar kringumstæður myndi erlenda skuldabyrðin strax hækka sem hlutfalli af VLF. Eins er vandséð hvernig atvinnugrein sem verður fyrir miklum samdrætti fjárfestingar getur samtímis aukið útflutning. Augljóslega getur hugsanleg uppsveifla í hreinum útflutningi einungis átt sér stað með varanlegum samdrætti innflutnings og þarmeð almennra lífskjara.

AGS skýrslan lætur undir höfuð leggjast að íhuga mögulega hvetjandi áhrif mikilla skattahækkana, niðurskurðar á opinberri þjónustu, samdráttar atvinnutekna, mögulegrar gengislækkunar, og stórfellds atvinnuleysis á flutning vinnandi fólks af landi brott. Okkur sýnist liggja í augum uppi að þær gífurlegu byrðar sem verið er að leggja á örsmáan hóp vinnandi fólks muni leiða til flutninga af landi brott. En um leið og erlendar skuldbindingar Íslands falla með sívaxandi þunga á aðra landsmenn þá verður erfiðara fyrir þá eftir eru og vilja búa áfram á Íslandi að gera það. Ísland er lítið land með takmarkaðan fjölda vinnufærra einstaklinga. 

Við Alþingi blasir sú lykilspurning hvort það sé raunhæft að ætla að þjóðin sætti sig við þær byrðar sem Íslandi er nú fyrirskipað að axla. Við erum ekki í stakk búnir að svara þessari spurningu: við setjum hana einungis fram. Ef svarið er neikvætt er ekki aðeins íslenzka hagkerfið í húfi - heldur framtíð Íslands sem starfhæf efnahagsheild.

*James K. Galbraith er prófessor í stjórnmálum/viðskiptatengslum (Lloyd M. Bentsen, jr. Chair) við Lyndon B. Johnson School of Public Affairs, The University of Texas at Austin.

William K. Black er lektor í hagfræði og lögum við The University of Missouri-Kansas City. 13. nóvember 2009 IV a. Umsamin viðmið - Leiðarljós eða sýndarmennska?

Umsamin viðmið - Leiðarljós eða sýndarmennska? Það eru margar hliðar á skuldastöðu Íslands, þ.m.t. afstaða allra stjórnvalda og stofnana á innlendum og alþjóðlegum fjármálamörkuðum til viðfangsefnisins. Mats Josefsson benti á eina hlið vandans á ráðstefnu Capacent Glacier á Grand Hóteli í fyrradag (11. nóv.) - skort á pólitískri ákvarðanatöku af hálfu íslenzkra stjórnvalda, og taldi vera ástæðu þess að viðreisnin tæki lengri tíma en ella. Í nýrri skýrslu AGS (http://www.imf.org/external/pubs/ft/scr/2009/cr09306.pdf)

Má lesa á milli línanna að framkvæmdastjórn AGS er umhugað að láta sem aðgerðaáætlun AGS og íslenzkra stjórnvalda sé raunhæf og líkleg til árangurs - líkt og íslenzk stjórnvöld láta sem skortur á pólitískri ákvarðanatöku af þeirra hálfu sé ekki umtalsvert áhyggjuefni.

Frá mínum bæjardyrum séð endurspegla slík viðbrögð viðleitni hlutaðeigandi stjórnvalda og stofnana (íslenzkra, brezkra og hollenskra stjórnvalda, AGS og ESB) til að láta sem aðsteðjandi efnahagsvandi sé eitthvað annað en skilgetinn ávöxtur hugsunar- og dugleysis þeirra við stjórn á innlendum og alþjóðlegum fjármálamarkaði um langt árabil. Þessi túlkun mín byggir m.a. á eftirfarandi atvikarás allt frá fyrstu dögum október 2008. 1.

Miðvikudaginn 8. október 2008 kyrrsetja brezk stjórnvöld eignir Landsbankans í Bretlandi í skjóli hryðjuverkalaga. Sama dag lýsir Ríkisstjórn Íslands yfir þakklæti vegna þess að „brezk stjórnvöld hyggist tryggja að eigendur Icesave-reikninga Landsbankans í Bretlandi muni ekki tapa peningum á viðskiptum við Icesave.” (Forsætisráðuneytið, fréttatilkynning Nr. 60-2008). 2.

Laugardaginn 11. október 2008 undirrita ráðuneytisstjóri fjármálaráðuneytisins og hollenski sendiherrann á Íslandi minnisblað um lausn Icesave málsins í Hollandi. Sama dag fagnar Ríkisstjórn Íslands því að í kjölfar „uppbyggilegra viðræðna hafi hollensk og íslensk stjórnvöld náð samkomulagi um lausn mála hollenskra eigenda innstæðna á Ice-Save reikningum Landsbankans. (Forsætisráðuneytið, fréttatilkynning Nr. 61-2008). 3.

 

Íslenzka bankakerfið hrundi 6. október 2008. Tveimur dögum síðar telur Ríkisstjórn Íslands tímabært að lýsa yfir þakklæti vegna aðgerða brezkra stjórnvalda og fimm dögum síðar fagnar ríkisstjórnin samkomulagi við hollensk stjórnvöld um lausn málsins.

4. Þessi tímasetning gefur til kynna (a) að íslenzk stjórnvöld hafi rasað um ráð fram og vanrækt að kynna sér alla málavöxtu og valkosti við meðferð Icesave málsins, eða (b) að atvikarásin frá og með 6. október 2008 hafi verið ákveðin fyrirfram í samráði við brezk og hollensk stjórnvöld.* [* Í ársskýrslu brezka innstæðutryggingarkerfisins (Financial Services Compensation Scheme/FSCS) fyrir 2008/9 er m.a. að finna eftirfarandi söguskýringu:” As was well documented at the time, Iceland's Depsitors' and Investors' Guarantee Fund did not step forward at the point of failure to receive claims in respect of Icesave, leaving 214,000 UK depositors extremely anxious that they were going to lose their money. In the event, the FSCS stepped in with the HM Government to make sure that all those with UK Icesave accounts receive their money back in full.” (FCSC Annual Report 2008/09, bls. 24.)

Hér er um helbera sögufölsun að ræða eins og fram kemur í bréfum höfundar til alþingismanna fyrr á árinu (sjá www.vald.org). Fyrr í vikunni tók Ingibjörg Sólrún Gísladóttur undir kjarna þess máls sem þar kemur fram (http://eyjan.is/blog/2009/11/13/ingibjorg-solrun-osatt-vid-icesave-samninga-vid-semjum-eins-og-sakamadur/).

5. Á fundi fjármálaráðherra ESB og EFTA ríkjanna í svonefndri ECOFIN nefnd þann 4. nóvember 2008 kvað Árni Mathiesen, fjármálaráðherra, „Ísland ekkert vilja frekar en vera í stöðu til að standa við skuldbindingar sínar en til þess að það væri hægt yrði að vera ljóst hverjar þessar skuldbingar væru og að við gætum staðið undir þeim.” (Frásögn Stefáns H. Jóhannessonar, ambassadors, dags. 21. nóvember 2008.)

 6. Af þessu má ráða að íslenzk stjórnvöld (a) hafi um síðir kynnt sér alla málavöxtu og séð að í óefni stefndi að óbreyttu, eða (b) hafi áttað sig á því að óskynsamlega hafi verið staðið að viðræðum við brezk og hollensk stjórnvöld fyrir 6. október 2008.

7. Að frumkvæði formanns ECOFIN, franska fjármálaráðherrans Christine Lagarde, var ákveðið að skipa nefnd til að fjalla um lagalegar skuldbindingar Íslands vegna innstæðna í útibúum íslenzkra banka á erlendri grundu. Nefndina áttu að skipa fulltrúi lagadeildar ráðs ESB, lagadeildar framkvæmdastjórnar ESB, fulltrúi EFTA, fulltrúi ESA, og oddamaður tilnefndur af Seðlabanka Evrópu.

8. Stefán H. Jóhannesson lauk frásögn sinni svo: „Rétt er að draga fram hér að þau ESB ríki sem hlut eiga að máli hafa hér samþykkt að færa málið úr tvíhliða farveg inn á vettvang ESB með þátttöku Íslands og stofnana EFTA með oddamanni til að skera úr lagalegum ágreiningi. Á sama tíma er málið enn skýrari hætti en áður tengt IMF. Mikil harka kom fram á fundinum og vakti framganga Þjóðverja sérstaka athygli. Má telja víst að hlutaðeigandi ríki hafi verið búin að stilla saman strengi. Átti íslenski ráðherrann í vök að verjast.” * * Sendinefnd Íslands á vorfundi AGS 23.-27. apríl 2009 mætti áframhaldandi hörku viðsemjenda Íslands í Icesave málinu.

Í minnisblaði sendinefndarinnar um viðræður á fundinum segir m.a.: Mr. Gibbs [fulltrúi Breta í framkvæmdastjórn AGS] lagði mikla áherslu á að hann væri ekki kunnugur smáatriðum í samningunum um ICESAVE-reikningana ... Aðalatriðið væri að koma þessum viðræðum í jákvæðan farveg og ljúka þeim sem fyrst svo þær tefðu ekki framgang íslensku AGS-áætlunarinnar. Hann sagði að Bretar myndu styðja næsta áfanga í þessari áætlun að því tilskyldu að samningar hefðu náðst um ICESAVE-uppgjörið og aðra fjármögnun áætlunarinnar. 

Af Íslands hálfu var sem fyrr lögð áhersla á það að frá sjónarmiði AGS ætti áherslan að vera á samningaviðleitni í góðri trú af beggja hálfu í tvíhliða samningunum en ekki skilyrði um tiltekna niðurstöðu, að öðru leyti en því að niðurstaðan væri í samræmi við sjálfbæra skuldastöðu íslenska ríkisins („debt sustainability”). Mr. Gibbs sagðist skilja þetta sjónarmið en í því fælist þó ekki innlegg í tvíhliða samningana milli Íslands annars vegar og Bretlands og Hollands hins vegar. [Það sjónarmið Breta sem felst í umsögn Mr. Gibbs (a) stríðir alfarið gegn þeim „umsömdu viðmiðum” sem aðilar málsins samþykktu í Brussels 14. nóvember 2008*, …: *  

Ríkisstjórn Íslands hefur átt viðræðufundi með stofnunum Evrópusambandsins og hlutaðeigandi aðildarríkjum þess um skuldbindingar Íslands samkvæmt samningnum um Evrópska efnahagssvæðið að því er tekur til tilskipunar um innstæðutryggingar 94/19/EB. Aðilar komu sér saman um að tilskipunin um innstæðutryggingar hafi verið felld inn í löggjöfina um Evrópska efnahagssvæðið í samræmi við samninginn um Evrópska efnahagssvæðið og gildi því á Íslandi með sama hætti og hún gildir í aðildarríkjum Evrópusambandsins.

Viðurkenning allra aðila á þessari lagalegu stöðu greiðir fyrir skjótri niðurstöðu samningaviðræðna þeirra sem nú standa yfir um fjárhagsaðstoð við Ísland, þ.m.t. við Alþjóðagjaldeyrissjóðinn. Þessar samningaviðræður skulu fara fram með samhæfðum hætti og skal þar tekið tillit til hinna erfiðu og fordæmislausu aðstæðna sem Ísland er í og knýjandi nauðsynjar þess að ákveða ráðstafanir sem gera Íslandi kleift að endurreisa fjármála- og efnahagskerfi sitt. Stofnanir Evrópusambandsins og Evrópska efnahagssvæðisins munu taka áframhaldandi þátt í þessu ferli sem fer fram í samráði við þær. (http://www.island.is/media/frettir/10.pdf)og (b) er sykurhúðuð útgáfa af sameiginlegu sjónarmiði Breta og Hollendinga, sem fulltrúar hinna síðarnefndu settu fram umbúðalaust:] Mr. Bakker [fulltrúi Hollendinga í framkvæmdastjórn AGS] sagði að Holland hefði skilning á erfiðri stöðu Íslendinga og vildi sýna fullan vilja til þess að leysa þeirra mál á vettvangi sjóðsins.

 Mr. Verway var greinilega vel kunnugur einstökum atriðum í samningaviðræðum um ICESAVE-málið. Hann tók fram að Hollendingar væru tilbúnir til þess að semja um betri lánskjör en sett hefðu verið á blað í MoU í október 2008 ef sanngjörn niðurstaða næðist að öðru leyti. Hann sagði það grundvallaratriði að Holland myndi aldrei fallast á annað en að Ísland bæri alla lögfræðilega áhættu sem samningunum tengdust og að Holland myndi aldrei fallast á aðra lánsáhættu í þessum samningum en þá sem fælist í íslenska ríkinu sem lántakanda.

Um lánskjörin og lánstímann væru Hollendingar tilbúnir að semja á sanngjarnan hátt. Öllum þessum atriðum væri vísað til samningamanna landanna í ICESAVE-málinu. [Sjálfbærni skuldastöðu íslenzka ríkisins („debt sustainability”) er forsenda þess að „Íslandi sé gert kleift að endurreisa fjármála- og efnahagskerfi sitt”. Með stuðningi við málstað Breta og Hollendinga í Icesave-málinu hafa Evrópusambandið, Evrópska efnahagssvæðið og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn/AGS því brotið gegn „umsömdu viðmiðunum”.

 AGS hefur þar með fyrirgert trausti alþjóðasamfélagsins sem fyrrverandi framkvæmdastjóri AGS, Jacques de Larosière, sagði grundvallast á „lögum og siðferðilegum hástalli” (e. „law and moral authority”).] Þetta kemur glöggt fram í mótsögninni sem felst í mati AGS í nóvember 2008 að skuldastaða þjóðarbúsins sem næmi 240% af vergri landsframleiðslu væri „augljóslega óviðráðanleg” (e. „clearly unsustainable”) og því mati AGS nú ári síðar að skuldastaða þjóðarbúsins upp á 310% af VLF sé viðráðanleg. Starfsmenn og framkvæmdastjórn AGS (og íslenzkir ráðamenn sem þögðu þunnu hljóði við mati AGS í nóvember 2008) eru því augljóslega á villigötum og tala tveimur tungum í yfirlýstri afstöðu sinni til málsins.]

9. Á fundi lögfræðinganefndarinnar (án fulltrúa EFTA) þann 7. nóvember 2008 var það einróma „persónulegt álit” allra nefndarmanna að tilskipun ESB um innstæðutryggingar gilti ekki aðeins um hrun einstakra banka heldur einnig um hrun bankakerfis einstakra þjóða eins og hafði orðið á Íslandi. Ekkert er sagt beint um slík tilvik í tilskipuninni, en nefndarmenn túlkuðu þögnina sem ótvíræða sönnun þess að Ísland væri skuldbundið til að sjá til þess að Tryggingarsjóður innstæðueigenda væri í stakk búinn til að greiða allar kröfur sem á hann kynnu að falla við hrun bankakerfisins. * * The 24th recital of the preamble to the Directive does not exonerate Iceland from the consequences of any failure to implement the Directive properly. The Directive does not make an exception for times of financial distrress.” (Tuttugusti og fjórði liður inngangsorða tilskipunarinnar leysir Ísland ekki undan ábyrgð á afleiðingum brests á réttri útfærslu hennar. Engar undanþágur felast í tilskipuninni vegna aðvífandi fjárhagslegs öngþveitis.)

10. Brezki innstæðutryggingasjóðurinn (Financial Services Compensation Scheme eða FSCS), sem er rekinn sem samtryggingarsjóður brezkra banka og sparisjóða, var ekki í stakk búinn að greiða Icesave kröfur upp á £2,3 milljarða. Til samanburðar má geta þess að á fyrsta ársfjórðungi 2008 námu innstæður í brezkum bönkum og sparisjóðum £1.150 milljörðum.* Ársreikningur brezka innstæðutryggingasjóðsins fyrir 2007/2008 sýnir að iðgjöld greidd af bönkum og öðrum tryggðum fyrirtækjum námu £93 milljónum, en handbært fé (e. fund balances) 31. marz 2008 var £108 milljónir og jafngilti aðeins 4.7% af þeirri fjárhæð sem brezka ríkisstjórnin ákvað upp á eigin spýtur og án nokkurs samráðs við íslenzk stjórnvöld að greiða eigendum innstæðna á Icesave reikningum í Bretlandi. * http://www.bankofengland.co.uk/statistics/abl/2008/mar/index.pdf

 11. Til samanburðar má geta þess að i árslok 2007 nam handbært fé U.S. Federal Deposit Insurance Corporation $52.4 milljörðum eða 1.22% af tryggðum innstæðum upp á $4,290 milljarða. Meira um það hér að neðan.

12. Við lok fundar ECOFIN 4. nóvember, segir í frásögn Stefáns H. Jóhannessonar, „tók McCreevy, kommissar innri markaðarins orðið og beindi því til íslenska ráðherrans hvort Íslendingar gerðu sér grein fyrir því að niðurstaða nefndarinnar væri bindandi sem ÁM jánkaði.” Það vekur því furðu að niðurstaða nefndarinnar, sem alla tíð síðan hefur verið túlkuð sem bindandi fyrir Ísland, var sett fram sem „persónulegt álit” nefndarmanna og þess getið sérstaklega að álitið væri ekki bindandi fyrir þau stjórnvöld sem útnefndu þá.

 13. Á milli funda 4. og 7. nóvember hefur það væntanlega runnið upp fyrir viðkomandi stjórnvöldum að bindandi álit nefndarinnar hlyti að teljast vera bindandi fyrir Bretland, Holland og aðrar þjóðir innan vébanda EBS og EFTA.

14. Af þeim staðreyndum sem blasa við í ársreikningum FSCS og FDIC liggur í augum uppi að Bretland, Holland, Evrópusambandið og Alþjóðagjaldeyrissjóðurinn hafa spunnið lagalegar skuldbindingar Tryggingarsjóðs innstæðueigenda í Icesavemálinu á forsendum sem eru í stjarnfræðilegri fjarlægð frá þeim staðreyndum sem við blasa við í reikningum FSCS og FDIC - eins og óháðir dómstólar myndu augljóslega álykta.

15. Af framkomu Breta, Hollendinga, Evrópusambandsins og Alþjóðagjaldeyrissjóðsins gagnvart lífsnauðsynlegum hagsmunum Íslands má því ráða að „umsömdu viðmiðin” hafa allt frá upphafi verið - og eru enn - siðlaus sýndarmennska af þeirra hálfu. Í samræmi við áætlunina er gert ráð fyrir verulegum bata í afkomu ríkissjóðs á árinu 2010, m.a. að frumjöfnuður ríkissjóðs, þ.e. þegar vaxtajöfnuður er undanskilinn, verði neikvæður um 25,4 milljarða kr. á árinu 2010 í stað 126,7 milljarða kr. frumhalla á þessu ári. Heildarhalli á ríkissjóði lækkar einnig umtalsvert samkvæmt frumvarpinu og er hann áætlaður 87,4 milljarðar kr. Þessi bati hefur bein áhrif á handbært fé frá rekstri sem áætlað er að verði neikvætt um 95 milljarða kr. í stað um 174 milljarða kr. í ár.

Translation : Consistent with the plan the State Treasury's performance is envisaged to improve substantially in 2010, among other things, the basic balance on the State Treasury’s accounts, i.e. excluding net interest expenditures, is projected to be negative by ISK 25.4 billion in 2010 instead of a basic balance of –ISK 126.7 billion this year.  The overall State Treasury balance is also envisaged to decline substantially according to the budget bill and is estimated at ISK 87.4 billion.  This improvement has a direct impact on the   cash balance , which is estimated to be negative by   ISK 95 billion [$760 billion   at US$ 1 = ISK 125 and ca.   6% of projected 2010 GDP   - insert] instead of   ISK 174 billion [$1.392 billion   – or   11.7% of projected GDP   of $11.9 billion – insert] this year.  

 5.  In a minority Finance Committee report on the Icesave bill last week, Ph. D. economist and Althing member for the Citizens' Movement Thor Saari commented on the Central Bank of Iceland's rosy BOP scenario for 2010-2014 as follows - in translation:   Payments of the Icesave loans are in foreign exchange (euros and pounds) and such foreign exchange must be earned through an export surplus. 

However, the Central Bank of   Iceland ’s figures show that the goods and services account has been negative during 12 of the past 19 years.  The maximum surplus during this period has been ISK 22 billion in 1994 and for the seven years between 1990-2008 when the trade balance was not negative the cumulative surplus amounted to ISK 76 billion.  The total deficit on goods and services account from 2000 amounts to ISK 632 billion or an annual average of ISK 70 billion. 

 In contrast, the Central Bank’s projections this summer envisage an average export surplus of ISK 163 billion per annum over the next ten years.  The Central Bank’s latest projections also envisage that export earnings will be approximately 50% of GDP, which is entirely unrealistic for this ratio has reached approximately 33% of GDP at its highest.  

 In light of the evolution of external trade in recent decades and the fact that Iceland is party to the European Economic Area agreement and, therefore, cannot prevented the inflow of goods and services, the Central Bank’s projection appears to be simply completely unrealistic, so unrealistic that it borders on fiction.     6.  In a reply letter to a group of Icelanders, who sought to meet with him ( http://thjodarsalin.blog.is/blog/thjodarsalin/entry/974168/ ). IMF MD Strauss-Kahn asserted last week (see http://www.imf.org/external/np/vc/2009/111209.htm ) that the IMF had not made an agreement on Icesave a precondition for the first review of the IMF program which was delayed from February to October this year.

 I will follow this up later today.   Instead, Mr. Strauss-Kahn asserted, the precondition was set by the Nordic countries acting as prospective financial supporters of the IMF program.   

In today’s news [18. n óvember 2009 ], the Permanent Secretary of the Norwegian Ministry of Finance disputes Mr. Strauss-Kahn’s assertion.  However, the PR person of the Swedish Ministry of Finance confirmed Mr. Strauss-Kahn’s assertion.  

 Í svarbréfi Dominique Strauss-Kahn dags. 12. nóvember 2009 til Opins Borgarafundar segir m.a.:     I regret that I will not be able to meet with your group in person, but I hope that this letter has helped clarify the IMF’s stance on some of the challenges facing   Iceland . The IMF’s resident representative in Iceland , Mr. Rozwadowski, whom some of you have already met, would be happy to meet with you to further clarify the Fund’s role in   Iceland . 

  Að minni hyggju stangast ofangreindar tölfræðilegar upplýsingar á við umsagnir AGS um meinta sjálfbæra erlenda skuldastöðu Íslands.   Hér er þörf nánari útskýringa.  

Virðingarfyllst,   Gunnar Tómasson, hagfræðingur     

Vara við flótta fólks úr landi

Athugasemdir

[Bjarni Kjartansson, 25.11.2009 kl. 11:12]

Semsagt, allt sem sagt var um að við ættum EKKI að borga eða semja um greiðslur við Breta og Hollendinga er rétt og satt.

Afflutningur vilhallra fjölmiðla (undir ESB aðild hallir) er nú morgunljós.

Takk fyrir þetta

Miðbæjaríhaldið