Það gleymdist

Hvað var það sem ríkistjórn hinna 80 daga gerði fyrir fólkið í landinu?

Jú við getum tekið út séreignasparnaðinn....fínt ef maður á hann. Aftur á móti er spurning um hve vel hann nýtist þegar hann er greiddur út á löngum tíma.

Við fengum óskertar barnabætur. Það nýtist sumum og öðrum ekki. Það gerði það reyndar að verkum að loksins síðan við hjónin komum til landsins fáum við einhverjar barnabætur. Tekjumarkið er jú frekar hallærislegt , svo um leið og maður er orðin næstum því meðaltekjumanneskja sést ekki mikið af þeim.

Hækkun vaxtabóta, ja þýðir það að við fáum smá. En gæti líklega hjálpað einhverjum.

Greiðsluaðlögunin, miðað við upplýsingar getur hún tekið 4-7 mánuði. Ég reyndar set stórt spurningamerki þarna. við erum nú frekar stolt fólk og að þurfa að fara þennan langa ferli held ég að margir geti ekki kyngt.

Gjaldrotum, uppboðum og svartlistingum átti að halda niðri, miðað við mínar upplýsingar hefur það ekki gerst.

Gera átti auðveldara að frysta lán hjá Íbúðalánasjóði, en þar gleymdist víst að breyta reglugerðum svo hægt væri að auðvelda ferlið. Eins og staðan er í dag vinnur Íbúðalánasjóður eftir reglum fyrir hrun og er með Ríkisendurskoðun á bakinu um að farið sé eftir þeim.

Það sem mér er óskiljanlegt er hvers vegna ekki var farið í almenna aðgerð, eins og biðreikningana til að forða því að fleiri og fleiri kæmust í þrot? Hversvegna hafði þetta fólk ekki dug í sig til að sýna það og sanna í eitt skipti fyrir öll að við þjóðin skiptum mestu máli. Það hefði verið hægt að forða fólki frá því að fara í þrot fjárhagslega og þá einbeita sér að því að hjálpa þeim sem virkilega þurftu á því að halda. En það var ekki gert. Nú verður staðan sú að fólk sem hefði ekki þurft hjálp mun verða að fá hana fyrr en seinna. Er eitthvað rökrétt við þetta.

Staðreyndin er sú að nýju bankarnir keyptu skuldir þeirra gömlu á hálfvirði, en innheimta þessar skuldir á okkur 100%. Hvar eru afskriftir almenningi til handa?

Það gleymdist greinilega að fara dýpra í hlutina, eða viðurkenna vöntun á yfirsýn. Biðreikningafrumvarpið hefði getað skapað þessa yfirsýn og ró til að finna raunverulegar lausnir. Það hefði meira að segja skapað yfirsýn yfir afskriftir heimilanna í landinu.

Ég er hrædd um að ef fólk kýs fjórflokkana yfir sig á sama hátt og áður séum við eins langt frá samvinnu og hag fólksins í landinu og mögulegt er. Hvað viljum við?

 

Friðsamlegar hótanir?

Það er athyglisvert að lesa um það að Bretar hafi boðist til að hjálpa okkur stuttu leiðina inn í ESB.

Í gær er þessu slegið upp sem afsökun Breta yfir því að hafa beitt okkur hryðjuverkalögum, þeir séu svo sorry yfir að hafa verið svo vond við litla sæta Ísland, að þeir muni gera allt sem á þeirra valdi stendur til að koma okkur inn undir verndarvæng ESB burókratíunnar. Að Bretar muni sjá til þess að við komumst inn á einu ári.

Í dag kemur í ljós að það er galli á gjöf Njarðar. Það hangir á spýtunni að við verðum að ganga frá Ice save á viðeigandi hátt. Ég spyr viðeigandi fyrir hvern? Okkur? Eða það sem líklegra er Breta?

Þetta er fyrsta dæmi af mörgum sem eiga örugglega eftir að koma þar sem friðsamlegar hótanir í okkar garð eru viðhafðar. Við erum á hnjánum og þetta er ekki tíminn þar sem við eigum að vera að fara í ESB. Fyrir ESB eru þetta viðskipti og því miður standa Bretar og fleiri önnur lönd með öll trompin á hendi.

Hvers konar samninga munum við fá út úr ferlinu í dag? Erum við tilbúin að fara í ferli núna þar sem hálf þjóðin eða meira hefur verið að vinna sig út úr sjokkástandinu eftir hrunið, upplýsingar um ESB eru af skornum skammti og efnahagurinn er enn í rúst. Ég er hrædd um að samningarnir verði ekki beysnir miðað við fyrsta útspil Breta.

Við verðum bara að gjöra svo vel að hugsa aðeins lengra en nef okkar nær núna. Stíga varlega til jarðar og taka yfirvegaðar og vel upplýstar ákvarðanir. Ekki bara í þessu máli heldur öllu sem viðkemur þjóðfélagi okkar þessa stundina.

Gleðilegt sumar ; )

 

Senn er þessu lokið

Nú er að líða að lokum lífsreynslu sem mig langar að deila með ykkur. Ég hef verið á ferðinni síðustu vikur vegna framboðs míns og upplifað ýmislegt.

Það sem situr eftir, eftir alla fundina, pallborð og annað sem ég hef tekið þátt í er þetta: Fjórflokkarnir virðast vera meira uppteknir af því að ásaka hvorn annan um mistök og vitleysu en svara fólki þeim spurningum sem það spyr.

Þeir eru uppteknari af að vera stórkallalegir og tala í kringum hlutina, undir borð og út og suður en að hlusta almenninlega á almenning.

Ég get með sanni sagt að á þeim fundum sem ég hef setið hingað til hafa ég (Frjálslyndir) og Borgarahreyfingin sem höfum verið að svara fólki og hlustað á það.

Nú fer að líða að lokum og það sem ég hræðist mest að yfir okkur skelli fjórflokkarnir sem virðast svo óhæfir til samvinnu að þeir geta ekki einu sinni verið sammála um litla hluti í pallborðsumræðum. Hvernig á þetta fólk að geta unnið að hag okkar sem þjóðar þegar þeir hafa sýnt það og sannað aftur og aftur að þeir þekki ekki samvinnuhugtakið í reynd. Fyrir þeim er þetta frasi sem er fínt að skella fram rétt fyrir kosningar, svona á sama stað og jarðgangnagerð, flutningsjöfnuður og atvinnuuppbygging á landsbyggðinni. Allt hlutir sem virðist vera hentugt að týna upp úr töskunni rétt fyrir kosningar.

Við þurfum fólk sem þorir að segja að við verðum að finna raunverulegar lausnir, þorir að vinna með öðrum og þorir að standa upp fyrir fólkið í landinu.

En ég skora líka á kjósendur að vera gagnrýna í hugsun og ekki taka allt sem gefið sem að þeim er rétt.Ég sótti um þessa vinnu af því að ég þori og hef ekki samvinnuvandamál í farteskinu.

Þetta er lengsta atvinnuviðtal sem ég hef farið í hingað til, en ég get með sanni sagt að ég hef notið hverrar, oft erfiðu, mínútu.

 

 

 

 

 

 

 

Niður á jörðinni

 Frjálslyndi flokkurinn var stofnaður fyrir um 10 árum síðan. Hann hefur þá sérstöðu, miðað við flokka sem stofnaðir voru á svipuðum tíma, að hann var ekki stofnaður af grunni annars flokks. Flokkurinn hefur verið langlífari á þingi en flest önnur framboð af sama tagi. Ekki hefur þó vantað upp á hrakspárnar fyrir hverjar einustu kosningar, þó alltaf hafi sannast að fólkið í landinu vilji halda rödd Frjálslynda flokksins lifandi inni á Alþingi.

            Það er líka staðreynd að síðan flokkurinn var stofnaður höfum við  Frjálslynd bent á margvísleg mál sem betur mættu fara. Oftar en ekki hefur komið í ljós að um réttmæta gagnrýni var að ræða, þó að oft væri talað fyrir daufum eyrum. Mál sem Frjálslyndi flokkurinn hóf baráttu fyrir eru líka að skila sér inn í stefnuskrár hinna flokkanna. Sum málanna hafa fylgt okkur lengi, eins og áhugi okkar til breytinga á kvótakerfinu, á því máli var ekki mikill áhugi lengi vel en nú virðist sem þeir flokkar sem frjálsir eru í sinni afstöðu hafi opnað augu sín fyrir breytingum. Til að mynda að leyfa frjálsar handfæraveiðar. Menn skulu þó alltaf vera á varðbergi gagnvart kosningaloforðum.

            Guðjón Arnar Kristjánsson, formaður flokksins, hefur ásamt fleirum lengi talað gegn verðtrygginguni. Á haustmánuðum 2006 lagði þingflokkur Frjálslyndra til að mynda fram þingsályktunartillögu um afnám verðtryggingar lána. Sú umræða einkenntist ekki að því að styttast hefði verið í kosningar. Á fáum dögum nú í lok mars komu hins vegar tveir leiðtogar  fram á sviðið, höfðu greinilega farið réttu megin fram úr því þeir vildu afnema verðtrygginguna. Þá var um það bil mánuður í kosningar.

            Kjósendur verða nefnilega að huga að því nú hverjir það eru sem virkilega vilja takast á við það starf sem nú bíður okkar. Frjálslyndi flokkurinn hefur aldrei farið offari í loforðaflaumi, við lofuðum til dæmis ekki ókeypis skólabókum fyrir síðustu kosningar. Við bentum aftur á móti á hætturnar sem blöstu við. Við höfum verið nauðsynleg rödd innan veggja Alþingis, nauðsynleg viðbót við þreytta og svifaseina fjórflokka. Rödd fólksins í landinu, en ekki kvótakónga, útrásarvíkina eða annarra hagsmunahópa.

            Eins og staðan í dag er ljóst að við verðum nánast að byrja aftur upp á nýtt. Það er alltaf erfitt að byrja, og á sumum sviðum virðast menn aldrei hafa byrjað í raun og veru. Nú verður aftur a móti ekki hjá því komist að byrja. Stjórnmálamenn og flokkar verða að fara að vinna saman að því að koma okkar góða landi á fætur aftur. Pólitískt argaþras og málþóf á ekki heima á Alþingi íslendinga eins og ástandið er í dag. Við verðum líka að byrja að hugsa um þau gildi sem við viljum halda í heiðri í landinu. Við teljum að hin góðu gildi heiðarleika, dugnaðar og nægjusemi vera það sem við munum byggja okkar nýja samfélag upp á. Græðgin og allt það sem fylgdi í raun og veru einkavæðingu bankanna hefur komið okkur í þá stöðu sem við stöndum frammi fyrir í dag.

            Þó við viljum samráð erum við í Frjálslynda flokknum vissulega með hugmyndir til að hjálpa heimilum og fyrirtækjum landsins. Um miðjan mars lagði þingflokkur okkar fram frumvarp og frystingu verðtryggingarinnar í 5%, og að það sem umfram væri legðist inn á biðreikning í viðskiptabanka viðkomandi á nafni skuldarans. Unnið væri að því á næstu mánuðum að koma verðbólgunni niður fyrir 5% með lækkun stýrivaxta. Þegar það hefði tekist væri hægt að fá eitthvert yfirlit yfir stöðuna eins og hún væri í raun og veru. Þá væri í framhaldinu hægt að taka ákvarðanir um hvort og þá hversu mikið þyrfti að afskrifa hjá hverjum og einum. Þessi aðgerð hefði hjálpað fólkinu í landinu strax og gefið ráðamönnum okkar eitthvert ráðrúm einnig. Því miður var þetta góða frumvarp látið daga uppi í viðskiptanefnd, og í staðinn komið fram með greiðsluaðlögun ríkisstjórnarinnar. Galli hennar er að hún mun ekki hjálpa fólkinu í landinu fyrr en það er komið hnén.

            Við viljum gera allt sem í okkar valdi stendur til að greiða götu sprotafyrirtækja og allra þeirra einstaklinga sem ganga með góðar hugmyndir í maganum, en þurfa bara hjálp til að hrinda þeim í framkvæmd. Við vitum öll hversu frjóir hugar okkar íslendinga eru. Frjálslyndi flokkurinn hefur þar komið með lausn sem nýtist ekki aðeins sprotum heldur einnig fyrirtækjum sem starfa nú þegar en eru komin í fjárhagsvandræði. Gengur hún út á stofnun alsherjar fjárfestingalánasjóð sem getur þjónað allri starfsemi. Þetta yrði í formi langtímalána á viðráðanlegum vöxtum. Staðreyndin er að ríkið mun þurfa að styðja við fyrirtækin í landinu og fara í mikinn kostnað við það. Með stofnun þessa sjóðs með aðkomu hagsmunaaðila er þó tryggt að mínusinn sem er á þjóðarbúskapnum yrði ekki stækkaður.

            Breytingar á kvótakerfinu teljum við vera nauðsynlegar. Með innköllun aflaheimilda, sem margar hverjar eru veðsettar í bönkunum sem ríkið hefur eignast, gæti ríkið stuðlað að jákvæðri byggðaþróun eftir áralanga niðurrífsstarfsemi. Hægt væri að afskrifa eitthvað af skuldum útgerðanna í staðinn, en þær eru margar hverjar gríðarlega skuldsettar og sumar halda í sér lífinu í dag með framleigu kvóta sem er en einn lösturinn á núverandi kerfi. Þær afskriftir yrðu settar í pott sem ríkið myndi síðan greiða af með þeim peningum sem kæmu til baka inn í ríkissjóð þegar að úthlutun væri hafin að nýju. Þær greiðslur yrðu hins vegar ekki teknar fyrr en fiskurinn væri veiddur en ekki áður, eins og er í núverandi kerfi. Hér er vissulega aðeins hægt að teikna útlínur að okkar tillögum, en enginn getur með opnum huga neitað að þessar breytingar væru landinu alls til góða.

Það er staðreynd að niðurskurður mun verða nauðsynlegur að segja eitthvað annað eru ómarktækar loftbólur sem standast ekki veruleikann. En það þarf að fara í allan niðurskurð að vel athuguðu máli. Frjálslyndi flokkurinn mun beita sér af afli fyrir því að heilbrigðiskerfið verði síðast á dagskrá þegar að niðurskurði kemur. Það má byrja á hlutum eins og utanríkisþjónustu og varnarmálastofu en bíða eins lengi og hægt er með það sem er nauðsynlegt velferðarkerfi okkar.

            Í byrjun árs var háværar kröfur í samfélaginu um breytingar yrðu í stjórnmálum landsins. Ein sú breyting var að nýtt og ferskt fólk kæmist í auknum mæli að í forystusveitum flokkanna. Frjálslyndi flokkurinn í Norðausturkjördæmi lét svo sannarlega ekki á sér standa og teflir fram nýju og fersku fólki í sinni framvarðarsveit. Ásta Hafberg er eina konan sem leiðir lista í kjördæminu og í öðru sæti er ungliði, Eiríkur Guðmundsson sem verður 24 ára á árinu og kemur með sýn þess hóps sem mun erfa landið inn í spilið. Aðrir ungliðar flokkanna virtust ekki hljóta nægjanlegs hljómgrunns að þessu sinni. Að lokum má benda á að samkvæmt könnunum stefnir í að 9 kjördæmakjörnum þingmönnum í kjördæminu verði aðeins ein kona. Með því að setja X-ið við F stuðlið þið að því að þeim fjölgi.

XF fyrir fólkið í landinu.

 

Höfundar eru Ásta Hafberg og Eiríkur Guðmundsson en þau skipa 1. og 2. sætin á lista Frjálslynda flokksins í Norðausturkjördæmi

           

Evrópusambands upplýsingaskrifstofa Dana

Þar sem öll umræða um ESB hér á landi er byggð á sögusögnum og kannski, hugsanlega, gæti verið, hef ég haft samband við upplýsingaskrifstofu dana um þessi efni. Þetta er hlutlaus skrifstofa sem danska ríkistjórnin setti á stofn 1994 og upplýsir alla þá sem áhuga hafa um ESB og málefni innan sambandsins. Bendi ég fólki á að síðan er einnig á ensku og þeir hafa verið svo vinalegir að samþykkja að svara tölvupóstum frá okkur á Íslandi eftir bestu getu.

EU info centre: http:/eu-oplysningen.dk/euro_en

 

Það er alltaf erfitt að byrja

En byrja er það sem liggur framundan hjá okkur sem þjóð. Ef horft er yfir völlinn í dag er það öllum ljóst að við gleymdum alltaf að byrja, við settum það að byrja í síðasta sæti og hoppuðum yfir girðinguna þar

sem hún er lægst.

En í dag er staðan sú að við VERÐUM að byrja, byrja á fyrirtækja og atvinnu-uppbyggingu á landsvísu, byrja að stokka upp kvótakerfi og auðlindir byrja að endurskipuleggja kerfið okkar og síðast en ekki síst byrja að hlúa að velferð og hagsmunum okkar sem þjóðar.

Vegna þess að þar liggur hundurinn grafinn, við höfum um áratugaskeið látið sem svo að byrjunin hafi átt sér stað þó svo sé ekki. Um áratugaskeið hafa allar áætlanir þjóðinni til handa miðast við eitt kjörtímabil ef það hefur þá náð því. Þessa þróun verðum við að stoppa ekki seinna en núna. Við verðum að gera upp við okkur hverskonar Ísland við viljum sjá rísa úr rústum þess sem áður var.

Eitt er víst að duginn og kjarkinn eigum við, við verðum bara að vita  hvar vandamálin liggja til að geta brett upp ermarnar og byrjað.Frjálslyndi flokkurinn hefur nú þegar brett upp ermarnar og er tilbúinn í vinnuna, en á raunsæjan hátt. Í dag eru ekki til töfralausnir sem koma okkur aftur upp á engum tíma.

Við munum verða að einbeita okkur að atvinnuuppbyggingu á landsvísu og þar hafa Frjálslyndir sett saman lausnir sem byggjast á því að gera starfandi fyrirtækjum kleift að endurfjármagna sig og nýjum fyrirtækjum kleift að taka að láni fé til að hefja atvinnurekstur. Þetta er í formi Fjárfestingalánasjóðs sem rekin væri með tilkomu ríkisins og hagsmunaaðila á landsvísu. Lánin munu verða á viðráðanlegum vöxtum til langs tíma svo uppbygging geti átt sér stað. Þetta er nauðsynlegt vegna þess á næstu árum, munum við verða að treysta á íslensku krónuna. Það verður að hlúa að henni sem gjaldeyri og verður það  gert með fyrirtækjum sem geta framleitt sína vöru innanlands til útflutnings, öðruvísi byggjum við ekki upp traust erlendis á krónunni. Ríkið mun þurfa að nota fjármagn til endurreisnar atvinnulífsins og er þá betra að það sé í formi láns til fyrirtækja heldur en beinni fjárfestingu, við vitum jú ekki hvenær fyrirtæki verða seljanleg aftur með góðu móti.

Frjálslyndi flokkurinn lagði fram hið svokallaða biðreikningafrumvarp sem var ætluð sem almenn aðgerð til handa heimilunum í landinu. Er þetta í hnotskurn áætlun þar sem verðtryggingar álag er fryst í 5 % + raunvextir, myndi það þýða að í stað þess að vera að borga yfir20 % í vexti og verðbætur væri fjölskylda að borga 10 % . Það sem útaf stendur er svo lagt á biðreikning. Með þessu er hægt að kaupa tíma til að finna raunverulegar lausnir fyrir heimilin í landinu, því það hefur núverandi stjórn ekki tekist. Einnig er hægt að fá yfirsýn yfir hve mikið muni vera á biðreikningum til afskriftar. Þetta yrði líka gulrót til að ná verðbólgu niður í 5 % þar sem að þá hættir að leggjast inn á biðreikninga. Markmiðið er svo að afnema verðtrygginguna með öllu á nokkrum árum.  

Við gerum okkur alveg grein fyrir að með þeim skuldum sem ríkið hefur tekið á sig er gat á ríkisfjárhagnum. Taka þarf til hendinni með það að markmiði að semja niður eitthvað af þeim skuldum sem við sitjum uppi með. Samfara því mun þurfa að fara í skattahækkanir og niðurskurð að einhverju leyti. Frjálslyndi flokkurinn telur að stóreignaskattur verði ein lausn og hátekjuskattur önnur. Frítekjumark láglaunafólks verður aftur á móti að hækka. Að okkar mati er hægt að fara í niðurskurð á utanríkisþjónustu, varnarmálastofu og öðru þvílíku. Verður í lengstu lög að halda heilbrigðiskerfinu frá niðurskurði.

Frjálslyndir hafa lengi verið talsmenn afnáms kvótakerfisins, þetta er stórmál sem ekki verður afgreitt á einum degi. Hugmynd okkar gengur út á að inndraga aflaheimildir og skuldir vegna þeirra í auðlindasjóð. Verður kvótinn svo leigður út af ríkinu og greiðsla fyrir hann væri í formi prósenta af fengnu verði á fiskmarkaði. Færi hluti af gjaldinu svo til þess sveitarfélags þar sem kvótinn er leigður, hluti til ríkisins og hluti í skuldapottinn. En þetta er langtímaverkefni sem þarf að ígrunda vel. Aftur á móti er vel hægt að leyfa frjálsar handfæraveiðar smábáta. Erum við þar að tala um 2 rúllur á mann. Má áætla að um heildarafli á ári sé um 20.000 tonn. Þessi aðgerð getur skapað um 300 störf með stuttum fyrirvara og er í raun bráðnauðsynleg í núverandi ástandi.

Þetta er byrjun á því að byggja upp þjóðina og landið með raunsæjum markmiðum og áætlunum. Þetta er byrjun sem Frjálslyndi flokkurinn er tilbúin að taka þátt í. En þetta verður líka að vera byrjun á samvinnu á milli flokka á þingi með hagsmuni þjóðarinnar í fyrsta sæti og ekki í því þriðja eins og oft virðist vera.

Skyldulesning

Þarf ekkert að útskýra innihaldið. Viðtal Fréttablaðsins við Sigurð Gísla Pálmason.

http://vefblod.visir.is/index.php?s=2985&p=73064

Eiginhagsmunapot og hugsjónir

Eftir fréttir síðustu daga um stærð styrkja til flokkana árið 2006, er ég búin að sitja með óbragð í munni og í raun gubbuna upp í háls.

Þarna er á ferðinni stærðarinnar bákn sem keyrt er áfram á peningum, auglýsingum og eiginhagsmunapoti. þetta er eins langt frá hugsjóninni um pólitíska flokka og hægt getur verið.

Ætti flokkur sem gefur sig út fyrir að vera að vinna að vissum málefnum og hugsjónum með hag þjóðarinnar að leiðarljósi ekki að vera algerlega óháður framlögum frá fyrirtækjum og hagsmunaaðilum ýmissa mála?

Það er í raun alveg sama hvað þessir menn standa og segja um að hafa gert hreint fyrir sínum dyrum og svo framvegis. Það breytir ekki að þetta er siðferðislega rangt á allan hátt. Þetta er eins og að sitja í nefnd og dæma sjálfan sig hæfan í málum sem viðkoma fjölskyldu manns eða vinum.

Ísland er of lítið þjóðfélag til að svona styrkja fyrirkomulag sé hægt innan flokkana. Það mun ALLTAF enda í einhverju hagsmunapoti og vinagreiðum.

Flokkar eiga að vera algerlega ÓHÁÐIR styrkjum fyrirtækja og hagsmunaaðila, aðeins þannig geta þeir haldið hlutleysi sínu gagnvart málefnunum.

Því er flokkur ekki stofnaður vegna hugsjónar og málefna sem fólk getur safnast saman um vegna mikilvægi þeirra? Er ekki það mikilvægasta að hafa þjóðarheill að leiðarljósi í flokksstarfi? Það er ekki hægt þegar peningar fara að vera það mikilvægasta, þegar hagsmunir einstakra aðila fara að vera æðri hagsmunum þjóðarinnar.

Svo má að endingu setja spurningamerki við tilverurétt flokkana þegar þeim hefur flestum mistekist allhrapalega að setja fólkið í fyrsta sæti.

Spurningin er hvort við getum snúið við blaðinu og farið að vinna saman að heilindum með hag okkar allra í fyrirrúmi. Hvort við séum hæf sem þjóð til að velja hugsjónina og málefnin og ekki flotta umgjörð með litlu sem engu innihaldi.

Ég bind vonir mínar við að svo sé.

Samfylkingin og ESB

 Ég hef verið að undra mig meira og meira á því hvernig Samfylkingin er að gera ESB aðild að sínu stærsta kosningamáli. Mér finnst það skrýtið vegna þess að aðild að ESB er spurning um upplýsingar og þjóðaratkvæðagreiðslu. Einhvernveginn tókst dönum að upplýsa þjóðina hlutlaust og á góðan hátt um ESB bæði fyrir og á meðan aðildarviðræðum þeirra stóð. Hér virðist ekki vera hægt að upplýsa menn um neitt nema vera komin í aðildarviðræður. Þetta finnst mér alveg með ólíkindum. ESB aðild er meiriháttar mál fyrir okkur sem þjóð og auðvitað á ákvörðunin um hana að liggja hjá okkur þjóðinni. Þannig að í raun getur enginn flokkur sett þessa aðild upp sem kosningamál.

En eitt verða menn að venja sig af og það er að stilla ESB upp sem töfra lausn á öll okkar vandamál.

Við getum afnumið verðtrygginguna án þess að ganga í ESB.

Við getum byggt upp atvinnu og fyrirtækja líf án þess að ganga í ESB.

Við getum lækkað vexti án ESB.

Við getum farið í útflutning á innlendri framleiðslu án ESB.

Við verðum líka að vera alveg niður á jörðinni með að ferlið með ESB er ekkert sem gerist á einni nóttu. Kannski getum við fengið flýtimeðferð inn og verið búin með það mesta á 3 árum, þá kemur ferlið með Evruna sem tekur kannski 6-8 ár í viðbót. Þannig að öll uppbygging sem við förum í næstu árin er með okkar íslensku krónu.

Við ættum að nota þessa kreppu okkar og byggja upp frá grunni síðan er hægt að ákveða hvaða leið á að velja í sambandi við gjaldmiðilinn okkar.

 

 

Kosningaloforðin

Það er athyglisvert að fylgjast með umræðunni núna rétt fyrir kosningar. Ég varð þess heiðurs aðnjótandi að fá að sitja pallborð með 1. sætum hinna flokkana í Deiglunni á Akureyri og svara spurningum.

Það sem sló mig fyrst var að hinir 4 stóru flokkar virðast ekki geta litið út fyrir FLOKKINN og svarað hreint og beint þeim spurningum sem beint var til þeirra. Meirhluti svartíma þeirra fór í hver hefði gert hvað með hverjum hvenær.

 Loforðin sem hafa komið upp fyrir hverjar einustu kosningar voru dreginn upp, flutningskostnaður, göng og vegagerð, heibrigðisþjónusta og smá atvinnuuppbygging í bland. Ég get ekki skilið hvernig þetta er hægt, dúkka upp á nokkura ára fresti og lofa öllu fögru og gera svo mest lítið.

Nokkra hluti ætti hreinlega að taka út úr loforðapakkanum. Til dæmis hefði bara átt að gera langtímaáætlun um vegagerð og göng FYRIR LÖNGU SÍÐAN, sem farið hefði verið eftir óháð ríkisstjórn. Samgöngur og bæting þeirra er þjóðþrifamál á Íslandi og ekki létt verk og hefst ekki svo vel sé nema sem langtímaverkefni.

Heilbrigðismál eru ákaflega mikilvægur þáttur og þar hefði líka átt að gera langtímaáætlun FYRIR LÖNGU SÍÐAN um uppbyggingu og staðsetningu heilbrigðisþjónustu í landinu. Þarna hafa oft á tíðum geðþóttaákvarðanir ráðið ferðinni sem er okkur ekki til góðs.

Við þurfum að hugsa upp á nýtt hvað þessa hluti varðar og taka þá út úr hinum pólitíska pakka því þetta hefur ekkert með pólitík að gera heldur öryggi þeirra sem búa hér í þessu landi.