Þjóðin er ekki í afneitun....

Ég hef skrifað þetta oftar en einu sinni. Ef við þjóðin værum almennilega upplýst, ef það væri einhver áætlun sem hægt væri að vinna eftir og okkur væri kynnt, ef stjórnvöld stöppuðu stálinu í þjóðina og sýndu fram á að þau hefðu einhverja hugmynd um hvað þau eru að gera, þá brettir þjóðin upp ermarnar og gerir það sem gera þarf.

Við þjóðin VITUM að skuldirnar okkar hækka, við vitum að matarverð er orðið of hátt, við vitum að það er fjárlagahalli uppá 170 milljarða, við vitum að við munum þurfa að borga hverja einustu blóðugu krónu. Við VITUM aftur á móti ekki hvernig þið kæru stjórnvöld ætlið að  stýra þjóðarskútunni út úr þessu fárviðri.

Hversvegna vitum við það ekki? Er það vegna þess að ekki er til nein áætlun eða vegna þess að þið getið ekki komið upplýsingum á framfæri?

Framsóknarmenn í afneitun

Hver er ekki komin með upp í kok?

Það er greinilegt að það er ekki sama hver er á Íslandi í dag.

Enn og aftur sýnir það sig að heimilin og fyrirtækin í landinu munu blæða fyrir ástandið..no matter what. Það sést ekkert frá stjórnvöldum sem bætir þjóðinni þann fjárhagslega, svo ekki sé talað um hinn tilfinningalega skaða sem hún hefur orðið fyrir við hrunið í október.

Ef við horfum bara aftur, þá hefur í raun mjög lítið gerst síðan í október. Stjórnmálamenn tala án afláts, en ekkert sést. Þeir verða að fara að setja þjóðina númer eitt, nýta þau tækifæri sem leynast í ástandinu, koma með leiðréttingu af einhverju tagi á skuldir landsmanna og sýna að þeir geti yfirhöfuð brugðist við  á óhefðbundinn hátt í þessu óhefðbundna ástandi.

Ríkisbankarnir reknir með tapi

Óhefðbundið ástand = tækifæri

Eftir hrun bankana í október síðastliðnum höfum við sem búum hér í þessu landi þurft að taka margt til endurskoðunar. Spurningar sem hafa vaknað hjá mér persónulega eru til dæmis:

Hvers vegna voru gildin sem okkur voru kennd s.s heiðarleiki, réttlæti og styrkur ekki í

hávegum höfð?

Hvar töpuðum við sjálfsmynd okkar sem þjóð og fórum að eltast við hluti sem gera líf okkar ekki betra?

Hversvegna hefur ekki verið fyrirtækja og atvinuuppbygging í landinu svo um munar síðustu 20 árin?

Hversvegna höfum við ekki nýtt betur okkar eigið hugmynda og hugvitsfólk í þeirri uppbyggingu?

Hvað fór úrskeiðis?

Þessar spurningar og margar fleiri hafa flögrað um í höfðinu á mér eftir því sem tíminn líður og staðreyndin um það að landið sé komið á vonarvöl verður tærari.

 Núna er tímapunkturinn þar sem við verðum að segja: “nú eða aldrei” annað hvort notum við þetta hrun til jákvæðrar framtíðaruppbyggingar fyrir landið í heild eða hjólum í sama farinu um ókomin ár og endum neðar en við erum nú þegar.

Við eigum svo margt hér í þessu landi sem hægt er að virkja og þá á ég ekki bara við vatn.

Við verðum að horfa fram á veginn og nýta alla þá möguleika sem til staðar eru.

Við eigum mjög vel menntað fólk og við eigum hugmyndaríkt og úrræðagott fólk, hvers vegna virkjum við það ekki?

 Á Íslandi eru nú þegar fyrirtæki í hinum ýmsu geirum sem með smá aðhaldi og stuðningi af hálfu stjórnvalda gætu gert mun meira en þau gera í dag.  Við getum byggt miklu meira upp hvað varðar ferðaþjónustu, matvælaiðnað,fiskiðnað, húsgögn, fatnað, tækni, hugvit,menningu, náttúrulyf og krem.

Við þurfum núna að fara í þá grunnvinnu sem hefði átt að vera búið að fara í fyrir löngu síðan til uppbyggingar heilsusamlegrar flóru fyrirtækja í landinu.

Við eigum nú þegar stuðningsbatterí sem er hægt að draga markvisst inn í þá vinnu, en það eru allir sjóðirnir okkar og atvinnuþróunarfélög víðsvegar um landið. Einnig eigum við útflutningsráð sem væri hægt að nýta betur í kynningastarfi á íslenskum fyrirtækjum og vörum erlendis. Eins og staðan er í dag þurfum við að virkja mannvit okkar og auð og nýta markvisst okkur til framdráttar og uppbyggingar.

Við þurfum að gera það áhugavert fyrir íslensk fyrirtæki að framleiða sína vöru innanlands til útflutnings, þannig getum við hægt og rólega byggt upp peningaflæði inn í landið sem við þurfum svo mjög á að halda.

Við þurfumað sýna það og sanna að í okkur býr dugur til að takast á við framtíðina á ábyrgan og raunhæfan hátt.

Til þess verðum við að geta gert skammtíma og langtímaáætlanir sem starfa hlið við hlið í þjóðfélaginu. Í dag er ekki staðan þar sem við getum hoppað yfir girðinguna þar sem hún er lægst og vonað að þetta reddist. Í dag verðum við að sýna kjark til að hugsa óhefðbundið þegar kemur að lausnum, því það er ekkert hefðbundið við þá stöðu sem við erum í sem land og þjóð. Það sorglega er að þeir einu sem virðast ekki geta hugsað óhefðbundið eða séð möguleikana sem við höfum er fólkið sem á að stýra okkur út úr ástandinu á farsælan hátt.

  

Föðmum torfkofann ; )

Eftir því sem lengra líður frá kosningum verð ég meira og meira hissa á okkur sem þjóð. Við kusum yfir okkur enn eina óhæfu stjórnina og ætlum að láta þar við sitja. Hvar er sjálfsbjargarviðleitnin sem hefur komið þessari þjóð áfram í gegnum aldirnar?

 Ég segi nú bara hvað kom fyrir okkur Íslendinga? Erum við orðin óhæf um að koma með lausnir á vandamálum og vinna okkur upp á eigin forsendum?

Þetta er kannski klisja en fjandinn hafi það við erum samt þjóð sem bjuggum í torfkofum í eina harðbýlasta landi sem til er, lifðum af móðuharðindi og örkuðum stranda á milli í sauðskinnskóm, geri aðrir betur.

Það getur bara ekki verið að við setjumst niður núna og gefumst upp bara af því að ekki er nein töfralausn í boði. Við þurfum að finna okkur sem þjóð aftur, hverju stöndum við fyrir? Hvað kunnum við og vitum? Er það bara ekki hellingur þegar að er gáð?

Er málið ekki bara það að við erum orðin svo vön að þetta "reddist" að við getum ekki hugsað lengra en það. ESB var okkar " þetta reddast", innganga átti að redda okkur út úr verstu efnahagskreppu þessa lands á no time.

Málið er nú bara það að þessa kreppa hefði  komið fyrr eða síðar hvort eð er. Hversvegna segi ég það ? Jú vegna þess að við fórum ALDREI í grunninn á þjóðfélaginu, við byggðum aldrei upp stoðir í atvinnulífinu sem hefðu getað tekist á við eitthvað af þessum hamförum sem ríða nú yfir, við byggðum aldrei upp neina fyrirtækjaflóru á landsvísu. Við unnum ekki heimavinnuna okkar.

Við getum svo sem sótt um í ESB, en það breytir því ekki að við verðum að byggja upp atvinnu og fyrirtækja líf hér á landsvísu. Við förum ekki langt innan ESB ef við gerum það ekki.

Við eigum líka svo ótalmargt sem við getum byggt upp og gert á landsvísu. Þar má nefna fiskveiðar og vinnslu, handverk og hönnun, ylrækt,  framleiðslu, iðnað, ferðaþjónustu og hugvit af ýmsum toga.

Ég er alveg viss um það að ef iðnaðarráðuneytið myndi auglýsa eftir fullunnum viðskiptahugmyndum kæmu inn á borð ótrúlegur fjöldi hugmynda á fjölbreyttum sviðum á skömmum tíma. Ef rétt væri haldið á spilunum ætti ekki að vera erfitt að ýta fólki úr vör með þessi fyrirtæki.

Frjálslyndir gerðu sér grein fyrir þessu og voru með á sinni stefnuskrá hugmynd að fjárfestingalánasjóð sem hefði einmitt getað verið stuðningur við sprota á þessum erfiðu tímum og endurfjármagnað illa stödd fyrirtæki. Sumir hafa sagt að þetta sé ekki hægt og það sé ekki vaninn að gera svona. Fyrirgefið að ég segi það en það er ekkert hefðbundið við stöðuna sem þjóðfélagið er í og þar af leiðandi er ekkert hægt að hengja sig í hefðbundnar lausnir á vandamálunum.

Ef stjórnin okkar gæti nú bara litið yfir múra ESB og séð hvað við eigum mikið af hæfileikaríku, duglegu og áræðnu fólki ( og þá er ég ekki að tala um í anda útrásarvíkingana) sem er tilbúið í heimavinnuna og uppbygginguna þá værum við strax að fara á réttari kúrs.

Við getum verið stolt af okkur sem þjóð, við getum verið stolt af því að við komum úr torkofum og gengum um í sauðskinnskóm. Við þurfum að sættast við þessa fortíð og hætta að reyna að vera stærst, best, flottust og ríkust. Við erum um 300.000 sálir og getum vel sniðið okkur stakk eftir vexti sem er samt flottur og bestur, á okkar eigin forsendum.

Göngum bara í þetta og hættum að velta okkur upp úr ESB, það er alltaf hægt að sækja um þar en við erum að renna út á tíma með okkar eigin uppbyggingu.

 

 

Stjórnarsáttmálinn ææ

Það fer eins og ég óttaðist. Með fyrstu málum á dagskrá þingsins verða ESB málin með tilheyrandi orðagjálfri, málþófi og lopateygingum.

Varla kemur neitt fram hvað varðar heimilin og fyrirtækin í landinu.

Því miður held ég að við séum ekki á leiðinni uppúr einu eða neinu til framtíðar með þennan sáttmála í farteskinu.

Þetta segi ég vegna þess að ENGINN af þeim sem komnir eru í stjórn hafa hafa hugsað út fyrir kassann, ENGINN hefur lagt áherslu á samvinnu þvert á flokka fyrir fólkið í landinu, ENGINN hefur haft þor til að taka ákvarðanir sem gætu virst róttækar okkur til framdráttar.

Ég samhryggist okkur öllum innilega fyrir það að hafa ekki nýtt okkur hrunið til að læra af því og nýta okkur í jákvæða uppbyggingu fyrir land og þjóð.

Fríið búið

Jæja ég er komin af stað aftur. Ég tók mér bloggfrí og ætlaði í raun að láta bloggið kjurrt liggja mun lengur en þetta.

Málið er að ég hélt í einlægni minni, kannski eftir að hafa setið kosningafundi og pallborð með hinum virtu þingmönnum fjórflokkana að stjórnarmyndun núna yrði í raun til málamynda. S og VG voru jú búin að fara stórum orðum um samvinnu eftir kosningar og láta í því liggja að ekki yrði að fara í miklar viðræður. Ég held nú að margir hafi tekið því sem svo að þar sem þessir tveir flokkar voru búnir að vinna saman í stjórn í 83 daga fyrir kosningar að þyrfti ekki að fara í langar viðræður um stjórnarmyndun.

Það sem komið hefur í ljós eftir kosningar er að mínu mati þetta:

Allt sem ég og fleiri höfum verið að reyna að segja um inngöngu í ESB hefur sýnt sig að vera á rökum reist. Þetta er stærra og lengra ferli en fólki hefur verið talið trú um á Íslandi. Evran er í sjónmáli í fyrsta lagi eftir 4 ár og mjög líklega seinna, raunhæft væri að tala um 8 ár. Fyrir kosningar enduðu öll svör Samfylkingarinnar á....svo göngum við í ESB. Þeim tókst að gera mál sem er að engu leyti flokkspólitískt að kosningamáli. Þetta er og verður Þjóðmál og ég held að allir , hvort sem þeir eru með eða á móti ESB, sjái skynsemina í að skoða málið vandlega og fara í þjóðaratkvæðagreiðslu.

Stjórnvöld ættu að sjá sóma sinn í því að vinna í þessu máli þvert á flokka og upplýsa þjóðina á hlutlausan hátt með staðreyndum um ESB inngöngu og ekki bækling eins og kom frá Samfylkingunni sem minnti mann helst á spænska rannsóknarréttinn og nornaveiðar.

Það sem skiptir máli núna er að vinna hérna heima, það skiptir máli hvernig á að bjarga heimilum og fyrirtækjum frá gjaldþroti. Það er mikilvægt að þeir aðilar sem sitja við stjórnartaumana séu hugaðir og geti hugsað út fyrir kassann. Það er mikilvægt að lausnir séu fundnar sem þjóna hagsmunum þjóðarinnar. Það sem er mikilvægast þó er að flokkarnir inná þingi sjái sóma sinn í að vinna saman að lausnum.

Við þurfum ekki meira orðagjálfur og hver gerði hvað með hverjum, hvenær. Við Íslendingar erum nú bara þannig gerðir að þegar við vitum hvað verkefnið og stefnan eru , þá brettum við nú bara upp ermarnar og vinnum að því, það hefur ekki verið hægt vegna stefnuleysis þeirra sem sitja hér við stjórnvölinn. Ef við fáum ekki skýra mynd og hreinskilið tal, getum við heldur ekki brugðist við. Leikreglurnar hafa breyst en það virðist að þeir einu sem hafi ekki fattað það séu stjórnaraðilar þessa lands.

Skjaldborgin fína sem átti að reisa í kringum heimilin hefur sýnt sig að vera spilaborg sem heldur hvorki veðri né vatni. Það virtist sem ekkert hafi verið gert fyrir okkur í landinu, svo kemur upp úr kafinu að svo var samt, upplýsingaranar komust bara ekki útum dyrnar á stjórnarráðinu. Hvernig er það hægt á öld internetsins? Kallast þetta ekki bara sauðsháttur á venjulegri íslensku?

Biðreikningafrumvarp F listans og 20 % niðurfelling skulda B listans, voru almennar aðgerðir sem tekið hefðu kúfinn af hjá mörgum heimilum og gert það að verkum að þau þyrftu ekki að sjá fram á þrot. Ég varpaði fram spurningu hér í bloggi fyrir kosningar hversvegna svona leiðir hefðu ekki verið farnar. Ég fékk svar frá aðila í Samfylkingunni um að ekki væri hægt að gera þetta þar sem þá væri ekki hægt að standa við skuldbindingarnar við AGS, ég spyr hvort er mikilvægara við eða AGS?

Er betra að horfa upp á heimili sem hefði verið hægt að bjarga með svona aðgerð, fara í þrot og eiga sér ekki viðreisnar von? Hverjir eru yfirhöfuð skilmálarnir í samningum við AGS? Er ekki betra að skila þessu láni og vinna okkur útúr þessu sjálf? Hvernig á fólk að geta gert sér grein fyrir þessu þegar engar upplýsingar eru til staðar?

Aðgerð eins og biðreikningafrumvarpið, hefði með smá útfærslum verið hægt að nota fyrir fyrirtækin líka. Nei það er greinilega aftur betra að horfa uppá atvinnulífið fara norður og niður. Þarna hefði líka verið hægt að taka upp fjárfestingalánasjóð sem F listinn var með á stefnunni, einmitt til að bregðast við ástandinu hjá fyrirtækjum landsins og stofnun nýrra.

Við verðum að koma atvinnulífinu í gang, NÚNA og ekki eftir nokkra mánuði. Við verðum að fara að framleiða vörur innanlands til útflutnings, við verðum að fá gjaldeyri og tekjur inn í landið. Er komin einhver hugmynd upp á borðið í sambandi við hvernig á að auka framleiðni? Hvernig á að fá íslensk fyrirtæki til að framleiða innanlands? Hvernig á að auka fyrirtækjaflóruna í landinu? Er það með , hmm bíddu, D lofaði í kringum 6000 störfum í álverum sem er ekki á dagskrá að byggja, S lofaði í kringum 18000 störfum með mannaflsfrekum framkvæmdum ....og svo göngum við í ESB, VG var þar mitt á milli og með eða á móti, eða hvernig var það? Jú það átti að leyfa handfrjálsar veiðar....nota bene, eftir kosningar og ekki auka kvótann.

Þannig að í dag stöndum við hérna aftur á núllpunkti, fólk er reitt, því finnst það hafa verið hlunnfarið. Mér finnst alltaf athyglisvert þegar aðilar tala um að ekki eigi að fara í greiðsluverkfall, það komi sér illa fyrir viðkomandi, eins og fólk sé að íhuga þetta af illsku einni saman. Dettur stjórnarmönnum okkar og konu ekki í hug að þetta eru enn ein form af mótmælum. Þarna er fólk að mótmæla því að lánin hafi hækkað uppúr öllu valdi, að yfir höfuðið á því hafi verið dregin dula fjárglæfra sem það tók ekki þátt í, að það hafi ekki val og VERÐI að borga á meðan sömu fjárglæframenn leika lausum hala í vellystingum.

Eins og ég sagði leikreglurnar hafa breyst en þeir einu sem virðast ekki fatta það eru stjórnarmenn þessa lands.

 

Stjórnarmyndun, ESB og áframhaldið

Nú standa yfir eins og við öll vitum stjórnarmyndunarviðræður. Það er bara af hinu góða en það virðist vera að fara eins og við vorum hrædd um ESB hefur tekið forgang í umræðunum og á meðan bíður þjóðin ENNÞÁ eftir úrlausn sinna mála.

Þeir sem hafa fylst bara pínulítið með í fréttum undanfarna daga hafa líklega lesið að Olli Rehn er búin að gefa út að hægt væri að koma okkur í gegnum aðildarviðræðurnar frekar snöggt en að við fáum enga sérmeðferð. Það þýðir bara á plain íslensku að við munum ekki geta samið um sérákvæði vegna landbúnaðar og kvóta, við munum ekki fá sérmeðferð í sambandi við upptöku Evru eða EMU II samstarfsins.

Við munum verða að fara í okkar eigin uppbyggingu hérna innanlands áður en við getum farið í þessa áfanga innan ESB það er nokkuð ljóst. Hversvegna þá ekki að byrja strax og taka ESB eftir því sem við komumst áfram. Mér finnst stjórnarflokkunum bera skylda til að taka sig saman í andlitinu núna og segja hreinlega" ok við erum sammála um hvað á að gera fyrir fólkið og fyrirtækin í landinu, við byrjum þar og vinnum að ESB málunum á meðan." við munum hvort eð er ekki komast í neina sérsamninga svo þetta er bara einfalt og þarf ekki að vera eyða dýrmætum tíma í allskonar umræður um eitthvað sem hefur sýnt sig að stenst ekki þær væntingar sem Samfylkingin hafði til þess.

Svo er náttúrulega alltaf spurningin hefur eitthvað annað verið athugað? Hefur verið leitað í ALVÖRU eftir annars konar myntsamstarfi?

Mér finnst við eiga það inni hjá þeim sem sitja við stjórn að setja okkur í fyrsta sæti og allt annað í annað sæti og byrja samstarfið núna og gera eitthvað fyrir fólkið í landinu. Eða var ESB reddingin?

Athyglisverð grein

European Commissioner for Enlargement Olli Rehn said earlier this month during a videoconference with Reykjavik from Oslo that the European Commission is already mentally preparing for a membership application from Iceland, and that a rapid treatment of the application could not be excluded. He mentioned specifically that the island could become a member of the European Union already before the end of 2009, even before Croatia.

Iceland came in serious financial difficulties this year as a result of the global banking crisis, which made the banking sector on the island collapse completely. One of the side effects of that collapse has been that the Icelandic crown's value has fallen like a brick, hitting a large part of the population, even those who didn't actively participate in the island's banking adventure. It's not uncommon on the island to have the loan for the house or the car in foreign currency, primarily the euro, and some islanders found themselves these last months paying more on interests on their loans than they earn in a month's time. Even those who didn't take loans in foreign currencies were hit by the crisis, because local interest rates went completely through the roof, and fixed interest rates on loans are virtually an unknown concept in the country. As a consequence, several demonstrations took place in the local capital Reykjavik in November and December, some of them even ending in riots, a rarity on the island, even though we're still far away from Greek-anarchic style “demonstrations”. It is worth noting though that some of the demonstrations mobilized as many as several thousands of protesters, a significant number considering there live only 300,000 people on Iceland.

The island is a member of NAtO, EftA, EEA and the Schengen Area, but has so far kept itself outside the European Union. Opinion polls have always shown a large opposition against EU membership, and therefore Iceland is the only Nordic country that hasn't even organized a referendum on EU membership. One of the reasons why Iceland never has wanted to join the EU are the rich fishing grounds around the island, but recently the strong and very expansive banking sector became an argument too. Now that the latter has collapsed completely, the argument has disappeared too, and the EU wind on the island has shifted direction radically. According to the latest opinion polls, there would now be a large majority favoring accession to the EU.

This shift in opinion is the reason why former Icelandic Minister of Foreign Affairs Jón Baldvin Hannibalsson directly asked European Commissioner Olli Rehn during the video conference how soon Iceland could become a member of the EU. The island is in an emergency situation, and therefore needs an emergency solution. The response of Olli Regn was remarkably direct too: according to him, Iceland could count on an express treatment, if it were to apply, and join the Union already during 2009 – and the same applies for Norway too, he added. Other countries, like e.g. Croatia, have to exercise much more patience to become an EU member, and may have to see how Iceland is allowed to take a shortcut right before their nose. Both Iceland and Norway are already members of the EEA, and about three quarters of EU legislation is therefore already in place in the two Nordic countries, Olli Rehn cited as the reason why he thinks an integration into the EU would be so easy to complete.

But is that really the only reason? Obviously, having such a large part of the legislation already in place does play a big role, but the advantages an Icelandic and Norwegian EU membership would bring to the EU probably play an even bigger role. The banking sector on Iceland lays in ruins today and the island is virtually bankrupt, but it's not like the country has become an underdeveloped country, or would become in the near future. Chances are it would become a net payer to the EU within a relatively short period, certainly when compared to countries like, say, Bulgaria, Croatia, or… well, even Spain or Portugal. And by the way, now that we're talking about those two last countries, their governments probably already calculated and checked once again exactly how much cod and other fish their fishermen would be allowed to capture in the Icelandic waters would the island become an EU member. If it were up to them, Iceland could probably join the EU already next week if it's already too late to let it join the Union before the end of this week. Sure enough, the EU might try to sell the story about the express treatment of Iceland's EU membership application as one about mercy and sympathy for the poor island up in the North, but it's better to put not too much faith in it.

In fact, I'd rather like to warn the population and the government on Iceland against rushing into an EU membership to solve a short term problem. Negotiations will show whether Iceland will be allowed at all to join the Eurozone on the same day it joins the European Union. I'm afraid though that in the “best” case, Iceland will be able to trade in its fishing grounds for an immediate introduction of the euro on the island, but in the worst case, it will be confronted with an “armada” of Spanish and Portuguese fisherman catching all the cod in their waters, without even having the right to protest against it, at the same time as it is being denied admission to the Eurozone before the country is financially completely back on its feet. In that case, it will be a very unpleasant awakening from the current Icelandic nightmare in a few months or years from now.

http://www.brusselsjournal.com/node/3714

Samvinna og samtaða

Ég var í framboði fyrir Frjálslynda flokkin á NA kjördæmi nú fyrir kosningar. Það sem Magnús Þór er að fara fram á er mér algerlega óskiljanlegt. Það hefur verið góð samvinna á milli kjördæma og fólks innan flokksins, málefnin hafa verið sett í fyrsta sæti og allir haft í huga að þetta er vinna fyrir þjóðina. Kannski Magnús ætti að líta í eigin barm og skoða hvað hann var að gera á meðan þessu öllu stóð. Það er bara fínt að kalla til miðstjórnarfundar og mörg mál sem þarf að ræða. Framundan er mikil vinna innan flokksins og loksins tími til að fara í hana af einhverju viti.

Þetta var flokkurinn sem var að koma með skynsamlegar lausnir á vandamálum landsins okkar og þjóðar og mun halda því áfram hvort sem er innan þings eða utan.

Miðstjórn Frjálslynda flokksins kölluð saman

ESB hamfarirnar

Það fór eins og ég óttaðist. Við erum komin með flokk í stjórn sem mun setja ESB í fyrsta sæti. Það er svo sem gott og blessað að ætla að athuga þau mál, en núna í DAG skiptir meira máli hvað við ætlum að gera hér innanlands til að fara ekki meira niður en nú er orðið.

Það þarf að koma fyrirtækjunum í landinu til bjargar, ekki eftir 5 ár heldur núna.

Það þarf að reisa heimilin við , líka núna og ekki eftir 5 ár.

Það þarf að fara í atvinnuppbyggingu helst í gær og ekki eftir 5 ár.

Staðreyndir um aðild að ESB eru þessar:

Fyrst þarf að sækja um að verða mögulegt aðildarland, það tekur örugglega ekki langan tíma.

Það þarf að sækja um aðild og gera samninga, gæti tekið 2-4 ár.

Þjóðaratkvæðagreiðsla um aðild, tekur ekki langan tíma þegar búið er að upplýsa þjóðina almenninlega.

EMU II er þegar krónan tengist Evrunni, samkvæmt reglum ESB þarf krónan að vera stöðug innan þess samstarf í 2 ár áður en hægt er að taka upp Evru. Sveiflan má vera +/- 15 % í genginu.

Svo má taka upp Evru svo lengi sem efnhagsumhverfið býður upp á það. Sem sagt verðbólga, vextir o.s.fr. eru komnir niður í þann staðal sem ESB hefur sett sem reglu. Ef okkur gengur vel gæti það svo sem tekið 4 ár ef ekki þá er tíminn lengri.

Evrópusambands upplýsingaskrifstofu Dana reiknast til að í besta falli verði þetta um 7 ára ferli en hallast frekar að 10 ára ferli.

Við skulum heldur ekki gleyma því að ESB hefur ekki breytt neinum reglum í sambandi við Evruna fyrir sín eigin aðildarlönd nú í kreppunni, þeir munu ekki breyta reglunum fyrir okkur.

Svartfjallaland hefur verið að berjast við að verða mögulegt aðildarland mjög lengi, Það er nokkuð víst ef við förum að fá sérmeðferð þá fáum við Balkanlöndin upp á móti okkur og innan sambands verður að vera einhliða Já við nýju aðildarlandi.

Ef Samfylkingin veit eitthvað sem við hin vitum ekki þá lýsi ég hér með eftir að fá það upp á borðið núna strax vegna þess að við höfum EKKI efni á því að bíða í 10 ár. Við verðum að vinna í innviðum þjóðfélagsins NÚNA.