Mánaðarmót ? Áramót?

Það er greinilegt að Skjaldborgin fyrir heimili og fyrirtæki í landinu mun koma seint og illa. Nú er að verða komið ár frá hruni og enn er ekki búið að fara í neinar aðgerðir sem skipta máli fyrir heimilin og fyrirtækin. Greiðsluaðlögunin virðist vera ómarkviss og taka óhemju langan tíma.

Það er athyglisvert að ríkisstjórn sem kennir sig við " Norræna Velferðakerfið" skuli vera svona gjörsamlega óhæf í að praktísera einmitt það. Þegar að á fór að bjáta í Danmörku, á svipuðum tíma og allt hrundi hér hjá okkur, var það fyrsta sem ríkisstjórnin gerði að koma til móts við húsnæðiseigendur í formi lækkaðra vaxta o.s.fr. Í Noregi hafa verið tekið svipuð skref. Þetta virðist vera með öllu ómögulegt hérlendis.

Það er líka athyglisvert að nánast sama daginn er viðtal við félagsmála og forsætisráðherra. Annað talar um aðgerðir upp úr mánaðarmótum, hitt um áramótin. Eru einhver samskipti á milli aðila ríkisstjórnarinnar yfirhöfuð?

Hvernig dettur þeim í hug að þau haldi trúverðugleika sínum þegar þau gaspra bara út og suður? Ætli þau geri sér einhverja grein fyrir því að heimilin í landinu eru MJÖG mörg komin í alvarlegar aðstæður fjárhagslega og geta í raun ekki beðið mikið lengur.

Það er í raun ekki við VG eða S að sakast frekar en hina flokkana. Þetta flokka kerfi og uppbygging þess býður ekki upp á að unnið sé lausnarmiðað að málum eða hratt og örugglega. Það er enn mikilvægara fyrir þetta fólk að "minn" flokkur hafir rétt fyrir sér en að koma með sameiginlegar lausnir fyrir land og þjóð. Svo lengi sem unnið er á þeim forsendum komumst við ekki lönd eða strönd.

Enn og aftur óhefðbundið ástand=óhefðbundnar lausnir.

Styttist í greiðsluúrræði

Tækifæri enn til staðar?

Það er kannski að nú fari ríkisstjórnin að vakna til lífsins þegar kemur að fyrirtækja og atvinnusköpun á landsvísu. Það verður ekki hægt að rétta þetta af með mannaflsfrekum framkvæmdum eða bara stóriðju.

Nú þarf, og hefði þurft, strax eftir kosningar að fara í uppbyggingu smærri lífvænlegra fyrirtækja sem geta verið í verðmæta sköpun´á einhvern hátt. Eitt er víst að nóg eigum við af mannauði, fólki með góðar hugmyndir sem þarf ekki mikið til að ýta úr vör. Við erum þjóð sem erum auðug af þessari auðlind og eigum að nýta hana til hins ýtrasta í þessu ástandi.

Með því að vinna saman sem heild, hvort sem er ríkisstjórn, ráðaneyti, almenningur, bankar og lífeyrissjóðir þá ætti þetta að vera létt verk og löðurmannlegt. En það þýðir líka að þessi kreddukerfishugsunarháttur verður að víkja fyrir óhefðbundnum lausnum á vandamálunum.

Meginmarkmið okkar núna ætti að vera innlend framleiðsla, gjaldeyrisskapandi og atvinnuskapandi til lengdar. Sjálfbærni landsins er líka nauðsynleg, og þá meina ég ekki að við förum aftur að vafra um í sauðskinnsskóm landshluta á milli og búum í torfkofum, heldur sjálfbærni á nútímavísu. Það er alveg hægt að vera sjálfbær í dag og vera samt ennþá frekar flottur í alþjóðasamfélaginu. Er ekki meiri akkur fyrir okkur að koma okkur út úr þessu ástandi á okkar eigin forsendum og af eigin krafti heldur en að þurfa að vera háð utanaðkomandi aðilum til lengri tíma?

Hvernig væri nú að við einhentum okkur í þetta? Við höfum sem þjóð verið í alls kyns bagalegum aðstæðum áður. Af hverju ættum við ekki að geta byggt upp saman aftur?

Ríkið komi til móts við sjóðinn

Klemma?

AGS er að koma sér í vonandi slæma klemmu í sambandi við þetta Icesave mál. Þegar sjóðurinn fór hamförum í Suður Ameríku og fleiri löndum á sínum tíma var ekki svo mikið af upplýsingum í gangi um starfsemi hans og starfshætti.

Í dag eru þessar upplýsingar til staðar og eru starfshættir sjóðsins gagnrýndir af flestu meðalþenkjandi fólki.

Hvernig ætlar þessi stofnun að réttlæta tafir á málum Íslendinga í dag? Öllum skilyrðum hefur verið fylgt eftir. Efnahagsáætlun er á borðinu og lánaloforð líka. Ekki var nefnt nein staðar í byrjun að Icesave væri forsenda fyrir því að mál okkar yrðu tekin fyrir af sjóðnum.

AGS er ekki hlutlaus stofnun sem vinnur fyrir alþýðu landa. Fé þeirra kemur að mestum hluta frá Bandaríkjunum og svo ESB löndunum. Það skal engin segja mér það að maður þekki mann viðgangist ekki þarna eins og annar staðar.

Mín skoðun er ennþá að við eigum að henda þeim út.

Við skulum líka spyrja okkur þeirrar spurningar fyrir hvern eru þessi lán? Okkur eða fjármagnseigendur? Er verið að koma þjóðinni aftur á lappirnar eða fjármagnseigendum?

Hefur þessi sjóður nokkurn tíma sýnt fram á að áætlanir þeirra hafi virkað fyrir þjóðir? Hafa þær ekki einmitt oftast virkað fyrir fjármagnseigendur?

Hefur AGS einhvern gæðastimpil yfirhöfuð í þetta starf ? Það finnst mér ekki.

Farið verði fram á skýringar AGS

Saga hins sólgula og tilgangur ; ) er komin inn á www.fanar.is

Við Rakel S. höfum unnið að því á undanförnum vikum að finna eitthvert tákn sem gæti sameinað alla þá sem eru óánægðir og óska eftir breytingum. Það kemur tvennt til að við fundum okkur knúnar til að hafa uppi á slíku samstöðutákni.

Í fyrsta lagi eiga alls ekki allir þess kost að komast á mótmæli eða borgarafundi þó þeir hafi fullan hug á því. Við búum dreift og hefð fyrir slíkum uppákomum hefur alls ekki náð að festast í sessi nema þá helst í Reykjavík og að einhverju leyti á Akureyri. Í örðu lagi hefur það verið nokkuð áberandi að fólk hefur ekki viljað mæta á mótmælafundi og/eða borgarafundi af ýmsum ástæðum. Sumir eiga auðvitað ekki heldur heimangengt þó það sé ekki vegalengdin sem stendur í veginum.

Þeir eru þó alltaf fleiri og fleiri sem bætast í hóp þeirra sem eru óánægðir með núverandi veruleika. Reyndar trúi ég ekki öðru en meiri hluti þjóðarinnar finni fyrir óánægju með framgang mála frá bankahruninu sl. haust. Margir hafa líka fyllst djúpri vandlætingu yfir fréttum af því sem fram fór áður en bankarnir hrundu.

Langflestir hljóta líka að óska breytinga. Breytinga sem lúta að uppbyggingu og lausnum. Breytinga þar sem hagur heildarinnar verður settur í forgang. Ég hef reyndar ekki hitt neinn á undanförnum vikum sem hefur ekki áhyggjur og finnur til vandlætingar yfir þeirri forgangsröðun sem við, almenningur, líðum fyrir.

Þrátt fyrir þetta er ekki víst að nokkur fjölgun verði í röðum þeirra sem koma sér út úr húsi til að mæta á mótmælafundi og/eða borgarafundi. Svo má ekki gleyma þeim sem hafa og eiga þess ekki kost að mæta á slíkar uppákomur af ýmsum ástæðum. Við Ásta Hafberg stóðum t.d. báðar frammi fyrir því í sumar að við komust ekki til að vera við mótmæli sem við studdum samt heilshugar en fóru fram á Austurvelli.

Við ræddum þetta heilmikið og í framhaldinu ákváðum við að leggja höfuð okkar í bleyti og finna eitthvert sameiningartákn fyrir okkur sjálfar og aðra sem hafa staðið í sömu sporum. Nú er það fundið. Það er fáni en hann á sér nokkra sögu sem mig langar til að segja ykkur með aðstoð höfundar hans og eins aðdáanda fánans sem hefur flaggað honum í allt sumar.

Þessum fána var líka flaggað í mótmælunum hér á Akureyri sl. vetur en hann rekur rætur sínar aftur til leiksýningar sem var sett upp hér á Akureyrarvöku árið 2007. Höfundur hans er Kristján Ingimarsson, leikari (sjá upplýsingar um leikferil hans hér) en verkið sem hann var skapaður fyrir kallaði Kristján Byltingu fíflanna. Þetta segir hann sjálfur um sýninguna:

 

Bylting fíflanna varð til vegna þess að mér fannst það hlyti að vera einhver annar valmöguleiki í boði en þessi stefna sem við vorum á. Þegar ég fluttist til Íslands frá Danmörku fyrir rúmum þremur árum fann ég svo sterkt fyrir þessum sjúkleika í þjóðfélaginu. Firringin var svo augljós og græðgin brjálæðisleg. Mig langaði að gera eitthvað til að gefa fólki möguleika á að draga andann. Að sjá hlutina í nýju ljósi. Að hlægja að sjálfum sér. Að minnast einfaldleikans.

 

Þannig varð leiksýningin/ viðburðurinn Bylting fíflana að veruleika. Bylting sem byggðist á að fíflin tóku yfir. Don Quijote sigldi ásamt fríðu föruneyti á fiskibátnum Hugrúnu ÞH240 í gegnum miðbæinn. Hann var reyndar dreginn af Jóa rækju en hjólhýsi sveif yfir höfðum fólks og barist var við vindmyllur. Bæjarstjórn Akureyrar var formlega steypt af stóli við mikil fagnaðarlæti og fáni fíflanna dreginn að húni.

 

Það voru allir með. Öll fyrirtæki í miðbæ Akureyrar, og Akureyrarbær, flögguðu fíflinum. Kannski vegna þess að þetta var svo naivt. Það varð alveg nýr ferskleiki yfir bænum og ég verð að játa að inni í mér brosti hrekkjusvínið en það var konunni minni, Gitte Nielsen, að þakka að fáninn ber óneitanlega svip af flaggi Christiania í Kaupmannahöfn. Þetta var bylting. Þetta var bylting fíflanna.

Sýningin kom mörgum skemmtilega á óvart. Hún var flott og hún var skemmtileg og eflaust voru margir sem tóku henni bara sem slíkri. Jafnvel að þarna væri bara á ferðinni einhver fíflaskapur. (Sjá umfjöllun akureyskra vefmiðla hér, hér og hér) Sýningin bjó þó yfir dýpri boðskap eins og kemur svo vel fram í orðum Kristjáns sjálfs:

Titillinn á Byltingu fíflanna skírskotar jafnt til fífilsins og fíflsins. Þetta er bylting náttúrunnar. Á þessum síðustu og verstu tímum er ekkert eðlilegra en maður beygi sig í auðmýkt fyrir kröftum náttúrunnar. Að maður stilli sig inn á rythma hennar og gangi eftir hennar takti og syngi með henni.

Með Byltingu fíflanna langaði mig að gera eitthvað. Mig langaði að létta á fólki. Setja niður lítið fræ sem gat blómstrað. Orðið að einhverju sem fólk getur sameinast um. Verið stolt af. Flaggað án spurninga. Flaggað bara af því það finnur fyrir þörfinni. Að leyfa sér að fylgja einhverju án þess að vita hvað það er... fíflaskapnum í sjálfum sér... náttúrunni.

(Það er rétt að geta þess að myndirnar frá Byltingu fílflanna tók Ragnhildur Aðalsteinsdóttir)

 

Það voru líka einhverjir sem sáu þessa dýpri merkinguí Byltingu fíflanna. Kristján hafði sáð fræjum og sumir gátu ekki gleymt skilaboðunum. Sennilega hafa þó fáir meðtekið boðskap Kristjáns eins vel og George Hollanders. Hann tók honum opnum örmum og hefur haldið uppi merki byltingarinnar æ síðan.

George og fjölskylda hans tóku nefnilega við fánanum sem Kristján skapaði fyrir þessa sýningu. Þau hafa haldið honum á lofti síðan. Ekki bara hér heima heldur víðar um Evrópu.

Þar sem George tengdi sig þannig við boðskap sýningarinnar þykir mér rétt að segja svolítið frá því hver hann er. George flutti hingað frá Hollandi til Íslands árið 1989. Hann segir sjálfur „að ein ástæða þess að hann ákvað að flytja til náttúruparadísar eins og Íslands hafi verið hinn mikli mannfjöldi og tilheyrandi mengun í heimalandi hans.“ Haustið 1994 stofnaði hann Leikfangasmiðjuna Stubb þar sem hann smíðar sígild tréleikföng úr íslensku timbri og málar með náttúrulegri málningu og bývaxi. En leikfangasmiðurinn er ákafur talsmaður vistvænnar framleiðslu og sjálfbærrar þróunar. (Sjá hér)

 

Þeim sem vilja kynna sér hugmyndir Georges enn frekar bendi ég á þessa grein hér sem er viðtal sem ber heitið „Smíðar leikföng og hugmyndir að betri heimi“ en hún birtist í Morgunblaðinu 11. janúar sl. Auk þess vil ég benda á að George stóð að stofnun einhvers konar hugmyndasmiðju hér á Akureyri sem hann gaf heitið Grasrót: inðgarðar & nýsköpun (Sjá þennan hóp hér á Facebook)

En áfram með sögu fánans. Ég tek aftur upp þráðinn þar sem frá var horfið og þá er komið að haustinu 2008. Í kjölfar bankahrunsins komu nokkrir Akureyringar og nærsveitarmenn saman og ræddu stöðuna og hugsanleg viðbrögð. Einn þeirra var George Hollanders. Honum og þeim hinum óaði við afleiðingum hrunadansins sem það hafði alla tíð hafnað. Út úr fundarhöldum þessara einstaklinga urðu grasrótarsamtökin Bylting fíflanna til eða Revolution of the Dandelions.

Stofnendur grasrótarsamtakanna gáfu út eftirfarandi yfirlýsingu um tilgang samtakanna: „Bylting fíflanna er grasrótarafl sem leitar skapandi og framsýnna hugmynda og lausna um nýjan veruleika og betri framtíð.“ (Sjá t.d. hér og svo má benda á að samtökin eru með síðu inni á Facebook) George fékk ekki aðeins leyfi Kristjáns Ingimarssonar, góðvinar síns, til að kenna samtökin við sýninguna, Byltingu fíflanna, heldur varð fáninn sem var skapaður fyrir þá byltingu sem þar var sett á svið tákn mótmælanna hér á Akureyri.

Þessi byltingarfáni var líka áberandi í göngunni hér á Akureyri 1. maí sl. Þar sómdi hann sér vel með kröfuspjöldum og öðrum fánum. Kristján er hér á miðri mynd í lopapeysu og George honum á hægri hönd. (Mads Vegas, sem er tæknimaður Kristjáns Ingimarssonar, tók þessa mynd)

 

Allir Íslendingar þekkja túnfíflilinn. Margir líta á hann sem illgresi en þrátt fyrir baráttu bænda, bæjarstarfsmanna og garðeigenda þá finnur hann sér alltaf leið til að lifa af. Hann skýtur niður rótum við ótrúlegustu skilyrði, breiðir úr sér, blómstrar og hlær við öllum veðrum.

Þetta er það blóm sem allir Íslendingar hafa tengingu við...að mínu mati fallegasta blómið í íslenskri náttúru. [...] Kemur alltaf aftur, sama hvort hann er reittur upp eða malbikað yfir hann. Áreynslulaust kemur hann aftur, brýst upp úr malbikinu. Ekki til að mótmæla neinu. Honum er nokkuð sama um malbikið. Hann kemur bara til að segja: „Ég er á lífi. Ég er hér... ég er!“ (Kristján Ingimarsson)

Það er eins með fánann. Hann kemur alltaf aftur og aftur og minnir á tilveru sína. Núna kemur hann fram enn einu sinni og er tilbúinn til að gegna því hlutverki sem hann var skapaður til.

Það er líka rétt að ítreka að túnfífillinn er ekki bara blóm eða illgresi. Hann er nefnilega líka þekkt lækningarjurt. Íslendingar hafa notað rætur hans í seyði og smyrsl til að lækna hina ýmsu sjúkdóma. M.a. bjúg, lifrar- og gallblöðrusjúkdóma og líka við meltingartregðu, svefnleysi og þunglyndi svo fátt eitt sé taldið. Nýlegri rannsóknir hafa líka gefið vísbendingar um að vissir hlutar fífilsins dugi gegn einhverjum tegundum krabbameinsæxla.

Fíflillin var og er jafnvel enn notaður til matargerðar. Búa má til bragðgott fíflavín úr blómunum og blöðin þykja góð í salat. Seyði af fíflablöðum var notað til andlitsþvotta í fegrunarskyni og ristuð rótin var notuð í kaffibæti. (Sjá meira um túnfíflilinn á Vísindavefnum og svo er ákaflega forvitnilegt að fletta upp i Grasnytjum Björns Halldórssonar í Sauðlauksdal til að lesa sér enn frekar til um það gagn sem má hafa af fíflinum)

Íslenski túnfíflillinn er ekkert venjulegt blóm. Þrátt fyrir að margir líti á hann sem illgresi í dag þá þykir öðrum hann ómissandi í ýmis náttúrlyf og sumir nýta hann líka til matargerðar. Og enn gleður hann augu margra Íslendinga sem líta á blómstrandi fífilinn sem innsigli sumarkomunnar. Hver kannast ekki líka við að fyllast undrun og jafnvel aðdáun yfir óbilandi lífseiglu hans? Hver kannast ekki við kátínublandna undrun yfir gulum kolli fífilsins sem hefur brotið sér leið í gegnum malbiksbreiðu rétt eins og hann vilji sanna að hann sé ódrepandi.

Íslendingum sem misbýður núverandi þjóðfélagsástand vantar gott tákn sem við getum sameinast um. Tákn sem við getum sett upp til að lýsa því yfir að þó við stöndum ekki úti á torgum og öskrum okkur hás þá stendur okkur ekki á sama. Tákn sem lýsir vandlætingu okkar yfir ríkjandi ástandi og ósk okkar um breytingar. Tákn sem sýnir að við höfum skoðun. Að við erum hér!

 

Við þurfum ekki að vera hundrað prósent sammála í öllum þeim atriðum sem við erum óánægð með. Við þurfum heldur ekki að vera nákvæmlega sammála um það hverju á að breyta eða hvernig. Hins vegar er ljóst að við þurfum að sameinast

um eitthvað ef við viljum ná fram breytingum til góðs.

 

Hvað hæfir tákni samstöðu okkar betur en þessi bjartsýnislegi fáni sem á sér nú þegar sögu. Sögu um þrautseigju og von. Sögu sem minnir á fífilinn. Tákninu sem fáninn ber. Fífillinn er nefnilega prýðilegt tákn fyrir þær meginkröfur sem við ættum öll að geta sannmælst um: Ég er hér! Ég lifi... ég er og ég vil vera það áfram!

Í þessu sambandi er kannski rétt að enda á orðum Kristjáns Ingimarssonar sjálfs sem segir: Fyrir rúmum tveimur árum sáði ég fræi sem virðist ekki geta hætt að spíra. Nú viðrist þriðja uppskeran vera að koma fram. Hann virðist getað sáð sér sjálfur þessi fáni. Ef fífillinn getur orðið tákn þess að við stöndum saman sem hópur þá er rétta takmarkinu náð.

Ef þú vilt vera með þá er ekkert annað en eignast fána. Þú getur flaggað honum í fánastönginni þinni. Sett hann á bílinn þinn eða tekið hann með á mótmæli eða aðra viðburði þar sem þér finnst fáninn eiga heima. 

Mig langar til að taka það fram að Kristján var svo höfðinglegur að gefa okkur, íslenskri þjóð í vanda, höfundarréttinn af fánanum. Fánasmiðjan á Þórshöfn ætlar að sjá um prentun hans og dreifingu. Hann verður væntanlega tilbúinn til dreifingar öðru hvoru meginn við næstu helgi. Um leið og hann verður tilbúinn verður hann settur inn á vefverslun Fánasmiðjunnar á Þórshöfn. Þeir sem hafa áhuga á að eignast fána panta hann einfaldlega í gegnum hana. Þar verða líka upplýsingar um stærð og verð. Þær má líka finna hér

Að lokum langar mig til að biðja alla um að taka þátt í að breiða þessa sögu út. Þú mátt krækja í þessa færslu á blogginu þínu eða annars staðar, afrita hana og birta, sytta og útfæra. Auðvitað þætti mér vænt um að þú gætir heimildar en aðalatriðið er að fáninn, sem er tilbúinn til að verða samstöðutákn allra þeirra sem eru óánægðir og óska breytinga, fái kynningu. 

Heilsa og hernaður? Fer það saman?

Ég horfði á viðtalið í Kastljósi í gær. Kannski er ég mjög skeptísk á allt......en mér fannst þessi maður tala eins og eilíft ævintýri væri í bígerð.

Ég fékk svona nettan pýramída fyrirtækis fiðring á að horfa á hann. Það er ekki profittið sem ræður ferð , heldur sú ósk að gera gott, vera vistvænn og hjálpa öðrum ; ) gott og blessað og hljómar vel. Svo ég gúgglaði fyrirtækið á bak við þetta, hið svokallaða Shiboomi. Ég leyfi mér að birta kynningartexta af síðunni þeirra. Dæmi hver fyrir sig.

Ég ætla bara að segja að alveg eins og við verðum að leggja til hliðar naívisman þegar kemur að samningagerð um Icesave og þvíumlíkt að þá verðum við líka að leggja naívisman til hliðar þegar kemur að stórum erlendum fyrirtækjum. Þau eru ekki hér að gera viðskipti af því að við erum lítil og sæt og þau vilja vera góð við okkur, heldur einfaldlega til að græða peninga.

Shiboomi is an unusual union of experts from the fields of business, marketing, branding, and military strategy and operations. We have united to address select issues facing society today. We believe business and commerce are direct ways to address these issues and create practical points of change. To accomplish this, we interface governmental and global concerns with the needs of individual companies, programs, and institutions. Our work with international governments and their efforts in addressing platforms such as economic development, security, and the environment provides a broader canvas for our clients' evolution. We combine this global perspective with the particular goals and aspirations of companies, programs, and institutions which are our clients.

http://www.shiboomi.com/

Stefna að byggingu einkaspítala

vont, verra,verst..eða?

Stjórnendur þessa lands ættu að hoppa út úr sýndarveruleikanum sem þau lifa í og viðurkenna nokkrar staðreyndir.

1. Við er gjaldþrota sem þjóð ( eða því sem næst).

2. Við verðum ekki minna gjaldþrota með því að stinga höfðinu í sandinn og vona að engin í hinum stóra heimi fatti að við séum á hausnum.

3. Það besta í stöðunni núna er að lýsa yfir blessaða þrotinu og face it.

Það er oft ótrúlegur léttir sem fylgir því að viðurkenna staðreyndir fyrir sjálfum sér, það þekkjum við flest úr okkar daglega lífi. Um leið og maður hættir að þykjast þá er eins og allt verði einfaldara og oft á tíðum koma lausnir upp á yfirborðið sem maður sá ekki áður vegna þess að maður var að rembast við að láta allt líta vel út á yfirborðinu.

Auðvitað er erfið tíð framundan með því að gera þetta, en við eigum erfiða tíð framundan hvort eð er. Ég gæti meira að segja trúað því að það verði enn erfiðara fyrir okkur að komast á réttan kjöl með AGS hangandi yfir okkur eins og hrægamma sem finna lykt af deyjandi dýri.

Við erum ekki að eiga vinaviðskipti við vinaþjóðir og skulum ekki halda eina sekúndu að það sé forsenda þess sem Bretar og Hollendingar eru að gera.

Hvort ætli sé erfiðara þegar til lengri tím er litið?

Gjaldþrota og kannski ekki svo vinsæl á meðal "vina" þjóðanna en í uppbyggingu á eigin forsendum?

Eða vel útlítandi gagnvart alþjóðasamfélaginu en vel njörvuð undir hælinn á AGS og fleirum þegar kemur að okkar eigin uppbyggingu?

Mér er spurn.

Segja Íslendinga beitta fjárkúgun

Valdið hjá AGS.

Það hlýtur að vera gaman að vinna hjá AGS. Það hlýtur að veita fólki með valdaþörf mikla ánægju að geta sett reglur og skilyrði fyrir framvindu mála hjá heilli þjóð. Hugsa sér að geta setið og sagt "nei ekki nógu gott", "hmm sjáum til eftir að þetta og þetta er komið á koppinn"

Það hlýtur að vera ótrúleg tilfinning að geta haft þetta vald.

Ekki sá ég nokkur staðar að Icesave væri ein af forsendunum í þeim skilmálum sem gerðir voru við AGS á sínum tíma, spurningin er auðvitað hvað er hægt að teygja þetta undir efnahagsáætlun landsins.

Ég tel okkur ennþá hafa farið ranga leið með því að velja að taka lán frá AGS. Þessi stofnun hefur ekki skilið eftir sig annað en sviðna jörð alveg sama hvar hún hefur komið við. Félags og heilbrigðiskerfi hafa yfirleitt verið lögð í rúst í þeim löndum sem þeir hafa aðstoðað og niðurskurðurinn hefur verið ómanneskjulegur.

 Er það það sem við viljum? Við erum jú ekki viljalaus verkfæri í höndum fyrrverandi stórvelda, ESB, Norðurlandanna og AGS.

Við skulum ekki treysta á það að AGS fari í þessa efnahagsáætlun strax, þeir hafa tíman og völdin. Þeir þurfa ekki að flýta sér.

Svo verður athyglisvert að fylgjast með þegar á að fara að byggja Skjaldborgina fyrir heimilin og fyrirtækin í október. Hvað ætli AGS segi um það? Það verður þeim örugglega ekki gleðiefni því um leið og verður farið í einhverjar leiðréttingar á skuldum munu bankarnir falla í virði. Það passar ekki alveg inn í kapítalístíska hugmyndafræði AGS.

Icesave losi lánastíflu

Var ekki búið að skrifa undir?

Segjum svo að ég fari í bankann og ætli að taka lán. Mér eru sýndir skilmálar og samningar til undirskriftar, svona eins og gengur og gerist í þessum málum. Ef einhverju á að breyta í samningnum þá þarf að gera það ÁÐUR en ég set nafnið mitt undir.

Icesave samningurinn var undirritaður í þeirri mynd sem hann var í og inn í hann var sett neyðarúrræði sem hét að þingið yrði að samþykkja hann. Það var aldrei talað um að þingið myndi samþykkja með því að setja eða áskilja sér rétt til að setja fyrirvara.

Nú er svo sett annað neyðarúrræði sem heitir að Bretar og Hollendingar verði að samþykkja fyrirvarana svo ríkisábyrgðin verði gild.

En það er nú þegar búið að undirrita samning með ríkisábyrgð.

Svo að þegar öllu er á botninn hvolft var Steingrímur búin að undirrita samningsskömmina og líklega geta Bretar og Hollendingar gefið fyrirvörunum langt nef. Samkvæmt þeim samningi sem var undirritaður ber þeim engin skylda til að samþykkja neina fyrirvara.

Þannig að staðan verður líklega sú að við sitjum uppi með skömmina í upprunalegri mynd.

Mér er algerlega óskiljanlegt með öllu að samningurinn skuli ekki hafa verið kynntur þinginu áður en hann var samþykktur af fjármálaráðherra. Þar hefði verið hægt að setja inn fyrirvara og skrifa SVO undir.

Er ekki komið nóg?

Sömdum við ríkisstjórnina

Þverpólitísk sátt? In your dreams

Í dag fór Icesave í gegnum þingið. Steingrímur og Jóhanna hafa talað um þverpólitíska sátt um málið. Ég gat ekki séð hana í atkvæðagreiðslum um málið, engan veginn.

Ég sá Samfylkinguna og Vinstri Græna greiða atkvæði svo hægt væri að halda hér vinstri stjórn og ekkert annað. Voru þau að greiða atkvæði með okkar hag sem þjóðar í fyrirrúmi ? Ég efast um það.

Sjálfstæðismenn ákváðu að taka hugleysingjann á þetta og sátu hjá. Ekki hafði ég mikið álit á þeim fyrir en það litla sem var til staðar er fyllilega horfið eftir að heill þingflokkur leyfir sér að vera skoðanalaus í stærsta máli þjóðarinnar.

Framsókn má því miður eiga það að hafa staðið vaktina í þessu máli ásamt hluta af Borgarahreyfingunni fram á síðustu stundu. Það er mikil hætta á því að fyrirvararnir verði ekki samþykktir af Bretum og Hollendingum þó svo að það hafi verið sett inn á síðustu stundu að ríkisábyrgð verði ekki samþykkt nema með samþykkt þeirra á fyrirvörunum. Það er jú búið að skrifa undir þennan samning í upprunalegri mynd og alveg spurning hvernig staða okkar er út af þeirri undirskrift.

Mér sjálfri líður eins og ég hafi verið kýld niður og sparkað í mig liggjandi. Mér líður eins og að flestir þeir sem áttu að hafa hag minn og minnar þjóðar í 1. sæti hafi brugðist aftur og aftur. Mér líður eins og með kosningum höfum við sleppt lausri atburðarrás sem er ekki til að rétta okkur af. Ég finn fyrir vanmætti og reiði og ég er þreytt á sálinni.

 

Icesave-frumvarp samþykkt

Tilgangurinn?

Hver var eiginlega tilgangurinn með þessu viðtali við Hannes Hólmstein? Ja spyr sá sem greinilega skildi þetta ekki.

Þarna var fólk í friðsamlegum mótmælum vegna versta samnings sem nokkurn tíma hefur verið gerður og það er tekið viðtal við Hannes Hólmstein??????

Hvers vegna ætli hafi ekki verið rætt við einhvern forsvarsmanna mótmælanna, oft mjög gáfað og málefnalegt fólk ; ) Eða einhvern sem var að mótmæla, líka oft gáfað og málefnalegt fólk ; ) eða kannski í hallæri þingmann sem gæti hafa slæðst út á meðan á þessu stóð, skulum ekkert ræða gáfur þeirra ; ).

Það hefði meira að segja verið hægt, svona ef allir voru í góðu skapi á fréttastofunni, að koma með yfirlit yfir Icesave málið, bara svona stutt yfirlit ekkert erfitt sko ; ).

Nei Hannes Hólmsteinn var í viðtali um akkúrat ekki neitt. Athyglisvert sjónarhorn. Þetta var enn ein ekkifrétt í boði íslenskra fjölmiða.

Það versta er að manni blöskrar ekki svonalagað lengur.

Aðsúgur að Hannesi Hólmsteini